Στον καιρό των Μάγων 4: Ποτέ και πάντα

24 Βασικά, ο μόνος λόγος που ο Τσιμπίδας είχε γίνει Σωμα- τοφύλακας της Μάγια ήταν επειδή είχε βγει πρώτος στις εξετάσεις Προηγμένων Τεχνών Σωματοφυλακής, και επειδή ο κανονικός Σωματοφύλακάς της είχε αρπάξει βαρύ φθινο- πωρινό συνάχι. Ωστόσο, κάπου κάπου, όπως, λόγου χάρη, όταν βρίσκονταν μπλεγμένοι σ’ έναν απολύτως ανατριχια- στικό εφιάλτη σαν τον τωρινό, ο Τσιμπίδας ευχόταν να μην είχε δεχτεί ποτέ αυτή τη θέση. Ο Τσιμπίδας είχε ένα μικρό προβληματάκι ως Σωματο- φύλακας, και αυτό ήταν ότι είχε την τάση να αποκοιμιέται όταν βρισκόταν αντιμέτωπος με τον κίνδυνο. Παρότι είχε καταφέρει να σημειώσει τεράστια πρόοδο όσον αφορά το πρόβλημα αυτό, εντούτοις εξακολουθούσε να πρέπει να αυ- τοσυγκεντρώνεται πάρα πολύ προκειμένου να κρατάει τα μάτια του ανοιχτά. Μια από τις καρφίτσες της Μάγια τον βοηθούσε να μένει ξύπνιος, τσιμπώντας τον δυνατά στον πισινό κάθε φορά που τον έβλεπε να χασμουριέται. «Ελάτε, παιδιά!» είπε ο Ζαρ, ρίχνοντας ανυπόμονα μια ματιά πάνω από τον ώμο του, ενώ μπουσουλούσε στην κε- φαλή της μικρής μπουσουλιστής πομπής τους. «Μη μένετε πίσω! Ακολουθήστε με… Είμαι ο αρχηγός…» «Οχ, φίλε μου…δε θα ’πρεπε να βρισκόμαστε εδώ…υπάρ- χουν τρομακτικά πλάσματα εδώ κάτω…» βόγκηξε ο Τσιμπί- δας. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, πρόσεξε την τρεμουλιαστή λάμψη ενός κεριού… το οποίο ήταν κολλημένο πάνω σ’ ένα κράνος. Το φόρεσε αμέσως στο κεφάλι του και συνέχισε να προχωράει πίσω από τον Ζαρ και τη Μάγια. «Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω; Γαλαζοσκούφηδες; Χτυπητή- ρια; Η Τάτσελβορμ; »