Στον καιρό των Μάγων 4: Ποτέ και πάντα

ρικά τύχαινε να ξεμείνουν πίσω. Στη συνέχεια, ήταν ένα μαγεμένο κλειδί κι ένα μαγεμένο πιρούνι, που ήταν και τα δύο ερωτευμένα με το κουτάλι. Όπως και μια χούφτα μαγε- μένες καρφίτσες, που τη μια σκόρπιζαν και την άλλη στοι- χίζονταν, καθώς προχωρούσαν με άλματα και ρόδες πίσω από τους υπόλοιπους, σαν μικρά αγκαθωτά συννεφάκια. ΗΜάγια είχε φοβία για τους μικρούς χώρους και γι’ αυτό τη δυσκόλευε ιδιαίτερα η παρούσα κατάστασή τους. Έτσι, καθώς σερνόταν προς τα μπροστά, τραγουδούσε μέσα από τα δόντια της το πολεμικό εμβατήριο των Πολεμιστών για να παίρνει κουράγιο, και το τραγούδι της «ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ! Αλαλάζουν οι Πολεμιστές! ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ! Σε κάθε μάχη νικητές!» προσπαθούσε να σκεπάσει τις διόλου βοηθητικές 22