Στον καιρό των μάγων 3: Τρίτη και τυχερή

29 του κόσσσμου και ποτέ δε θα μας έμπλεκεςςς σσσε φασ- σσαρίεςςς!» «Μα δεν καταλαβαίνω…» είπε σαστισμένη ηΜάγια. «Κα- νείς δεν ήξερε ποιον δρόμο πήραμε – τα αερικά έχουν χα- μηλώσει τη λάμψη τους και πετάμε τόσο κοντά στις κορυφές των δέντρων που είναι αδύνατον να μας δουν από κάτω. Πώς γίνεται να μας ακολούθησαν;» «Μπορεί να εντόπισαν την οσμή του Φουρτούνα και των χιονόγατων» πρότεινε ο Τσιμπίδας. Ο Ζαρ είχε κι άλλους συντρόφους, που τους ακολουθού- σαν με τα πόδια. Έναν γίγαντα ονόματι Φουρτούνα, τρεις όμορφους χιονόγατους, μερικούς λύκους, μια αρκούδα κι έναν λυκάνθρωπο ονόματι Μοναχούλη. Όλοι αυτοί διέσχι- ζαν πεζοί το δάσος από κάτω. «Αδύνατον!» απάντησε ψιθυριστά ο Ζαρ. «Ξέρω να ξεγλι- στρώ χωρίς ν’ αφήνω ίχνη, το ίδιο κι οι σύντροφοί μου! Φα- ντάσματα κανονικά…» Εκτός από κομματάκι φαντασμένος, ο Ζαρ ήταν πράγμα- τι άσος στο να ξεγλιστράει. Ήταν το πιο ανυπάκουο αγόρι σε ολόκληρο το βασίλειο των Μάγων κι έμπλεκε συνεχώς σε φασαρίες, επειδή έκανε πράγματα όπως: