Στον καιρό των μάγων 3: Τρίτη και τυχερή

20 φυλούσαν τα μωρά τους στα οχυρωμένα τους δεντρόσπιτα. Τι δουλειά είχαν, λοιπόν, τούτα τα μωρά να πετούν αμέριμνα πάνω σε μια μαγική ιπτάμενη πόρτα, χιλιόμετρα χιλιομέ- τρων μακριά απ’ οποιοδήποτε ίχνος ανθρώπινης κατοικίας; Ίσως να είχε δίκιο η Σκοτοδίνη. Μπορεί να ήταν παγίδα. Τα παιδιά κουβέντιαζαν μεταξύ τους, ενώ το ένα τραγου- δούσε με πολύ τρεμάμενη φωνή και προσποιητό θάρρος: «ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ! Αλαλάζουν οι Πολεμιστές! ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ! Σε κάθε μάχη νικητές!». Οι άκρες των γιγάντιων αυτιών του Ξεφωνίδα αναδιπλώ- θηκαν και περιστράφηκαν, γυρνώντας προς το μέρος του παιδιού ώστε να πιάσουν τον ήχο. Το μάτι στο κέντρο του μετώπου του άνοιξε νυσταγμένο. Οι δύοΜάγισσες συνέχισαν να πετούν, αθέατες, όλο και πιο χαμηλά, προσπαθώντας ν’ ακούσουν τις κουβέντες των παιδιών. Το πρώτο νεαρό άτομο ήταν ένας Μάγος ονόματι Ζαρ (που στα αγγλικά γράφεται με «Χ» αλλά προφέρεται με «Ζ» – δεν ξέρω γιατί, η ορθογραφία είναι περίεργο πράγμα). Οι Μάγισσες δεν το ήξεραν, αλλά ο Ζαρ ήταν γιος του Ενκάνζο, του βασιλιά των Μάγων, και είχε ένα πολύ επι- κίνδυνο μυστικό, και αυτό ήταν ότι είχε κλέψει λίγη από τη Μαγεία μιας Μάγισσας και ότι δυσκολευόταν να την ελέγξει. Η Μαγεία της Μάγισσας ήταν κρυμμένη κάτω από ένα γάντι, σε μια αμυχή του δεξιού χεριού του, αλλά οι Μάγισσες τη μύριζαν έτσι κι αλλιώς, και η μυρωδιά αυτή τις μπέρδευε. Το δεύτερο άτομο ήταν μια Πολεμίστρια πριγκίπισσα ονόματι Μάγια, κόρη της Συκόραξ, βασίλισσας των Πολε- μιστών. ΗΜάγια είχε επίσης ένα πολύ επικίνδυνο μυστικό,