Στον καιρό των Μάγων

1. Μια παγίδα για Μάγισσες ´H ταν μια νύχτα του Νοέμβρη και έκανε ζέστη, υπερ- βολική ζέστη γιαΜάγισσες, ή τουλάχιστον έτσι λένε οι θρύλοι. Υποτίθεται, βέβαια, ότι οιΜάγισσες είχαν εξαφανιστεί, αλλά ο Ζαρ είχε ακούσει πως βρόμαγαν, και φα- νταζόταν ότι αυτήν ακριβώς τη μυρωδιά μύριζε τώρα μες στη σιγαλιά του σκοτεινού δάσους: μιαανεπαίσθητηαλλάαναμφι- σβήτητη βρόμα καμένου μαλλιού και ψόφιων ποντικών, ανα- μειγμένη με μια αμυδρή νότα από δηλητήριο οχιάς· μια φορά να τη μύριζες, δεν την ξεχνούσες ποτέ. Ο Ζαρ ήταν ένα ατίθασο νεαρό αγόρι που ανήκε στη φυλή των Μάγων. Τριγυρνούσε καβάλα στη ράχη ενός γι- γάντιου χιονόγατου σ’ ένα κατασκότεινο μέρος του δάσους, τόσο πυκνό και μπερδεμένο που ήταν γνωστό με την ονομα- σία Απαισιόδασος. Κανονικά δε θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί, αφού το Απαι- σιόδασος ανήκε στην επικράτεια των Πολεμιστών, που έτσι και τον τσάκωναν, (όπως έλεγαν όλοι τουλάχιστον) θα έχανε τη ζωή του επιτόπου. Θα του έπαιρναν το κεφάλι! Τέτοια ωραία έθιμα είχαν οι Πολεμιστές. Ο Ζαρ όμως δεν έδειχνε να ανησυχεί καθόλου. Ήταν ένα ατημέλητο αγόρι, γεμάτο κέφι για ζωή, μ’ ένα τεράστιο τσουλούφι που πετούσε ψηλά πάνω από το μέτωπό του, θαρρείς και είχε έρθει κατά λάθος σε επαφή μ’ έναν αόρατο κατακόρυφο κυκλώνα. Ο χιονόγατος που καβαλούσε ονομαζόταν Βασιλόγατος και ήταν ένα γενναίο πλάσμα, ένας γιγάντιος μεγαλοπρεπής λίγκας που δεν άξιζε του θρασύτατου κυρίου του. Ο Βασι- 21