Στον καιρό των Μάγων

33 τα γράμματα με τη σειρά, και βζιιιιιν , οι σελίδες του βιβλίου άρχισαν να γυρίζουν από μόνες τους. Γύριζαν για πάρα, μα πάρα πολλή ώρα. Τα πρώτα κεφάλαια γίνονταν αόρατα κα- θώς το βιβλίο φυλλομετρούσε από μόνο του τις σελίδες του, σαν ατέλειωτη βεντάλια, πριν σταματήσει τελικά στο σωστό σημείο. «Παράξενο…δε λέει πώς είναι εμφανισιακά…αλλά είναι πράσινες… νομίζω…» είπε ο Ζαρ. Κάποιος άλλος πίστευε ότι οι Μάγισσες μπορούσαν να γίνουν αόρατες και ότι είχαν οξύ αντί για αίμα. Ένας άλλος ότι αυτό το αίμα έτρεχε από τα μάτια τους. «Είμαι σίγουρος ότι θα την αναγνωρίσουμε μόλις τη δού- με» είπε ο Ζαρ, κλείνοντας με ανυπομονησία το Βιβλίο με τα Ξόρκια. «Υποτίθεται ότι είναι πολύ φρικιαστικές, σωστά;» «Απίστευτα φρικιαστικές» είπε με σοβαρό ύφος ο Κάλι- μπαρν. «Τα πιο τρομακτικά πλάσματα που έζησαν ποτέ στη Γη…» «Ας πούμε λοιπόν ότι καταφέρνεις να πιάσεις αυτή τη Μάγισσα… Πώς σκοπεύεις να την πείσεις να σου παραχω- ρήσει τη Μαγεία της;» ρώτησε ο Λούτερ. «Φαντάζομαι ότι αυτά τα αόρατα πράσινα πλάσματα που έχουν οξύ αντί για αίμα, που τους τρέχει από τα μάτια, και είναι ό,τι πιο τρο- μακτικό έζησε ποτέ στη Γη, δεν πρόκειται να σoυ δώσουν τη Μαγεία τους απλά και μόνο επειδή θα τους το ζητήσεις πολύ πολύ ευγενικά…» « Αχά » αναφώνησε ο Ζαρ. «Το σκέφτηκα και αυτό». Και τότε, φόρεσε με μια επιδεικτική κίνηση ένα ζευγάρι γάντια, έβαλε το χέρι μέσα στον γυλιό του και έβγαλε… ένα κατσαρόλι.