Στον καιρό των Μάγων

Το αγαπημένο αερικό του Ζαρ ήταν ένα ζωηρό, κάπως χαζούλικο πλασματάκι ονόματι Στυφτοζούμης. «Α, τι ωραία! Τι καλά!» έσκουξε ο Στυφτοζούμης. «Δεν έχω ξαναματαδεί πιωραιοτερότερο ξέφωτο! Τι ’ναι αυτό το μαγευχάριστο λουλούδι; Να πω; Να πω; Είναι νεραγκούλα! Μαργαρίτα! Χαμολόχα! Κουνουπίδι!» Ύστερα πέταξε στα ψηλότερα κλαδιά ενός ιδιαίτερα σκοτεινού και ζοφερού δέντρου και στάθηκε δίπλα σ’ ένα άνθος με παχιά πέταλα και απειλητικά αγκάθια στην άκρη των φύλλων του, που η πραγματική του ονομασία ήταν «αε- ρικοβόρα δαιμονοπαγίδα». Το λουλούδι έκλεισε με μια αστραπιαία κίνηση σαν ποντικοπαγίδα, αιχμαλωτίζοντας τον μικρούλη Στυφτοζούμη στο εσωτερικό του. ΟΚάλιμπαρν προσγειώθηκε στον ώμο του Ζαρ και ανα- στέναξε βαριά. «Δε μου αρέσει να λέω ότι σε προειδοποίησα» είπε «αλλά δεν είναι ούτε ενάμισι λεπτό που φτάσαμε σε αυτό το απολύτως ασφαλές ξέφωτο στην καρδιά του Απαι- σιόδασους και έχασες ήδη έναν από τους ακόλουθούς σου, καθώς τον καταβρόχθισε ένα σαρκοβόρο φυτό». «Κουταμάρες» τον αποπήρε καλοδιάθετα ο Ζαρ «δεν έχα- σα κανέναν. Αυτό σημαίνει να είσαι αρχηγός.Όποτε κάποιος από την ακολουθία μου έχει πρόβλημα, πάω και τον σώζω, γιατί έτσι κάνουν οι αρχηγοί». Ο Ζαρ άρχισε να σκαρφαλώνει στο δέντρο. Όταν έφτασε καμιά εβδομηνταριά μέτρα ψηλότερα, πιάστηκε από δύο λεπτά κλαριά που έτριξαν επικίνδυνα, έβγαλε το στιλέτο του και άνοιξε την αερικοβόρα δαιμονοπαγίδα, απελευθερώνο- ντας στο τσακ τον ξέπνοο Στυφτοζούμη. «Καλά ’μαι!» έσκουξε ο μικρούλης Στυφτοζούμης. «Καλά 26