Στοκχόλμη

Σ Τ Ο Κ Χ Ο Λ Μ Η 19 λούσε για αιτήσεις εργασίας. Θα πρέπει να είσαι σε θέση να προωθείς σωστά τον εαυτό του, να γράφεις μια προσωπική επι- στολή, να ξέρεις να γλείφεις σωστά. Ο Νίκολα δυσκολευόταν να κατανοήσει τα ουσιαστικά σε όλα όσα του έλεγε: είχε επιλέξει ένα πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης μόνο και μόνο επει- δή δεν ήθελε να κάθεται και να ακούει μαλακίες. Άλλωστε δεν σχεδίαζε να δουλεύει μια ζωή εννιά με πέντε καθημερινά, ούτε να κάνει μια δουλειά τεχνίτη χωρίς κρατήσεις και φόρους. Υπήρ- χαν πολύ καλύτεροι τρόποι για να πιάσει μπικικίνια. Το ήξερε από προσωπική εμπειρία. Αυτά που έκαναν για τον Γιουσούφ πληρώνονταν αμέσως παγκουί. Μίνι γκρουπ για κουβέντα: μόνο ο Νίκολα και πέντε άλλοι τύποι μια φορά την εβδομάδα. Τον υπόλοιπο καιρό έπρεπε να εμφανίζεται σε μια δουλειά, για πρακτική, που του είχαν βρει στην Οκερσμπέργια: Ηλεκτρολογικές Εργασίες Τζορτζ Σάμουελ. Ο Τζορτζ ήταν εντάξει τύπος, όμως ο Νίκολα δεν είχε όρεξη για τέτοια. Σύμφωνα με τον διευθυντή της Σπιλερσμπούντα και τη μάνα του ήταν προφανώς καλό γι’ αυτόν να κάνει και μερικές ώρες συζήτησης στο γκρουπ πέρα από την πρακτική του. «Αυξάνει τις δυνατότητές σου να συγκεντρώνεσαι. Μπορεί να μην περάσεις τα σουηδικά, αλλά, εν πάση περιπτώσει, καλό είναι να μπορείς να διαβάζεις κανονικά». Παραμιλούσαν χειρότερα και από τους μέθυσους στα παγκάκια του πάρκου στη Ρόνα. Φυσικά και μπο- ρούσε να διαβάσει. Ο παππούς ήταν γαμώ τους βιβλιοφάγους: ο μεγαλοφυής αναγνώστης από το Βελιγράδι. Είχε μυήσει τον Νί- κολα στη μαγεία της λογοτεχνίας όταν ήταν ακόμη έξι χρόνων, καθόταν στο κρεβάτι του και του άνοιγε καινούργιους κόσμους με υπέροχα παλιά βιβλία. Το νησί των θησαυρών , Είκοσι χιλιά- δες λεύγες κάτω από τη θάλασσα , Η μυστηριώδης νήσος. Ο Νίκολα ήθελε να ξεφύγει από το ραντάρ, να επιπλέει σαν το λάδι στο νερό. Ήθελε να είναι μια σκιά, να ζει τη ζωή του όπως