Στα μυστικά του βάλτου

TA M Y Σ Τ Ι Κ Α Τ ΟΥ Β Α ΛΤ ΟΥ [15] — Και αυτός ο μικρός ποιος είναι; ρώτησε ο καπετάν Νικηφόρος με μια κίνηση του χεριού κατά τον Αποστόλη, που τον κοίταζε μαγεμένος. Μα μεμιάς, ντροπιασμένο, υποχώρησε το αγόρι και χά- θηκε στο σκοτάδι. —Αυτός είν’ ο Αποστόλς που σ’ λέω. — Αυτό το παιδί; αναφώνησε ο καπετάν Κάλας. — Φτο τ’ πδι; Δοκίμσ τ και βλεπς, αποκρίθηκε γελώντας ο ψαράς. Είν’ ο καλύτερος δγος τουτς τς μριάς του Βρδαρ. Και ξερ’ τ’ Ρουμλούκ 5 οπς κανένς! Και χαμηλόφωνα τον κάλεσε: — Αποστόλ, ελ δω! Σίμωσε ο Αποστόλης, ντροπαλά, σκύβοντας το κεφάλι από το βάρος της χαράς και της υπερηφάνειας που θ’ απο- κρίνουνταν στα ρωτήματα των καπεταναίων. —Μη φοβάσαι, του είπε με καλοσύνη ο καπετάν Νικη- φόρος, και πες μας: Ξέρεις να μας οδηγήσεις στη Λίμνη των Γιαννιτσών; — Ξέρω, αποκρίθηκε ο Αποστόλης. — Κι εκεί, στην περιφέρειά της, έχει χωριά ελληνικά; — Έχει. Μα είναι φοβισμένα· σκοτώσανε πολλούς οι Βούλγαροι. Τώρα ήλθε ο καπετάν Άγρας στον Βάλτο. — Ήλθε;... Πού; Πότε; — Είναι κανένα δυο βδομάδες. Μπήκε στον Βάλτο... — Στη Λίμνη των Γιαννιτσών; — Ναι. Τη λέμε Βάλτο εδώ. Μπήκε ο καπετάν Άγρας και τώρα θα σηκώσομε κι εμείς κεφάλι!... — Και σε ποιο μέρος του Βάλτου; Ξέρεις; 5. Ρο υ μ λ ο ύ κ ι : Ο κάμπος όλος νότια της Λίμνης των Γιαννιτσών, από τη Θεσσαλονίκη ως τον Αλιάκμονα ποταμό.