Specials

[ 14 ] θύµησες ήταν πολύ χρήσιµες τώρα. Οι Καπνιάδες είχαν µιαν αλαζονεία πάνω τους, θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανώτε- ρους από τους ανθρώπους της πόλης. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η Τάλι είχε εντοπίσει τον Χο και τον Τατς στην άλλη άκρη του πλήθους. Ξεχώριζαν σαν δύο αί- λουροι που διασχίζουν ένα κοπάδι πάπιες. «Λες να ξεχωρίζουµε κι εµείς τόσο πολύ, αφεντικό;» ψιθύ- ρισε, αφήνοντας το δίκτυο των δερµαντένων να µεταφέρει τα λόγια της. «Πώς ξεχωρίζουµε;» «∆είχνουν όλοι τόσο ανύποπτοι. Ενώ εµείς δείχνουµε… Ει- δικοί». «Μα είµαστε ». Η Σέι έριξε µια µατιά στην Τάλι πάνω από τον ώµο της, µ’ ένα χαµόγελο στα χείλη. «Μα υποτίθεται πως είµαστε µεταµφιεσµένοι». «Κι αυτό σηµαίνει πως δεν πρέπει να διασκεδάσουµε ;» Η Σέι έφυγε ξαφνικά, τρυπώνοντας µέσα στο πλήθος. Ο Φάουστο ακούµπησε το χέρι του στον ώµο της Τάλι. «Κοί- τα για να µαθαίνεις». Είχε γίνει Ειδικός πριν από εκείνη. Οι Χαρακωµένοι ήταν µια καινούρια µονάδα των Ειδικών Περιπτώσεων, αλλά η επέµβαση της Τάλι διήρκεσε περισσότερο χρόνο. Είχε κάνει πολλές χα- ζοµάρες στο παρελθόν κι οι γιατροί έπρεπε ν’ αφαιρέσουν όλη τη συσσωρευµένη ενοχή και ντροπή. Αν έµεναν υπολείµµατα άχρηστων συναισθηµάτων, θόλωναν το µυαλό και την κρίση, κάτι τελείως απαράδεκτο για Ειδικό. Η δύναµη πήγαζε από την κρυστάλλινη διαύγεια, από την αυτεπίγνωση, από την οξύνοια. Έτσι η Τάλι άφησε τη Σέι να προπορευτεί, κοιτάζοντας για να µαθαίνει.