Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους

21 1 Τ ο μεσημέρι της 15ης Μαΐου 2006 η Σαρλότε Μπέ­ ρινγκερ και η Ντέρτε Λάιμπνιτς είχαν δώσει ραντε­ βού, για να φάνε μαζί στο αγαπημένο τους εστιατόριο στο Μόναχο. Λίγο μετά τη μία, η αίθουσα είχε βυθιστεί στην καθιερωμένη ησυχία της Δευτέρας. Μόνο τρεις παρέες ήταν ακροβολισμένες, όσο μπορούσαν πιο μακριά η μία από την άλλη. Ο μαυροντυμένος σερβιτόρος τις οδήγησε στο τραπέζι τους, μπροστά στην τζαμαρία. Παρήγγειλαν χωρίς να χρειαστεί να ρίξουν ούτε μια ματιά στον κατάλογο. Σχεδόν απέξω τον ήξεραν. Μιλού­ σαν χαμηλόφωνα, παρατηρώντας τον χλωμό ανοιξιάτικο ήλιο να κόβει σε ανόμοιες φέτες τον δρόμο, τα αυτοκί­ νητα και τα κτίρια έξω από τα τζάμια. Οι δύο φίλες γευμάτιζαν συχνά μαζί, και εκείνο το μεσημέρι δεν βιά­ ζονταν. Έφαγαν ψάρι με πράσινη σαλάτα, παρήγγειλαν δύο εσπρέσο και μοιράστηκαν τον λογαριασμό. Το απόγευμα, οι δρόμοι είχαν λιγότερη κίνηση απ’ ό,τι συνήθως. Αποφάσισαν να πάνε με τα πόδια στο σπίτι της Σαρλότε. Εδώ και χρόνια έμενε στο κέντρο της πόλης. Η επιλογή της άλλοτε θύμιζε μέρος κάποιου δυσερμήνευτου στρατηγικού πλάνου και άλλοτε μια ιδιότυπη απομόνω