Σουφλέ σοκολάτας

ΑΛΕΚΑ ΤΡΙΠΟΥ-ΜΑΝΟΥ 10 | ταχτή προς τα πάνω και τα μαλλιά της πυκνά και μακριά, σε φωτεινό πορτοκαλοκόκκινο χρώμα. Ήτανε πολύ χαρι- τωμένη και ο μπαμπάς έλεγε πόσο ευχάριστο είναι να έχουμε επιτέλους μια όμορφη και λεπτή κοπέλα σπίτι. Εγώ, να σας πω την αλήθεια, δεν καταλάβαινα γιατί είχε τόση σημασία που η Σβετλάνα ήτανε λεπτή. Αλλά ο μπα- μπάς μάλλον το έλεγε γιατί τον ενοχλούσε πολύ που η μαμά ήτανε χοντρή. Είχε βαρεθεί με τις χοντρές, έλεγε και όλο θαύμαζε την κοπέλα που ήτανε τόσο όμορφη και σβέλτη. Γι’ αυτό την είχανε ονομάσει και Σβετλάνα, έλεγε, αλλά εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένα μωρό, που είναι στην ηλικία που ο καθένας μας βαφτίζεται, μπορεί να φανεί πόσο σβέλτο θα γίνει όταν μεγαλώσει. Ίσως, λοιπόν, επειδή ήτανε τόσο όμορφη και λεπτή, ο μπαμπάς την πήρε στο σπίτι, παραβλέποντας το γεγονός πως ήτανε ξένη. Γιατί ο μπαμπάς δε συμπαθεί καθόλου τους ξένους. Όλους τους ξένους. Είτε είναι Αλβανοί είτε Ρουμάνοι είτε Ρώσοι. Κι αν είναι και τίποτα σκουρόχρωμοι από ασιατικές χώρες, τότε είναι που δε σηκώνει κουβέντα. Και όποτε χρειάζεται να πει, ας πούμε, Αφγανοί ή Πακι- στανοί, μιλάει λες και φτύνει τη λέξη! Με τη Σβετλάνα όμως τα πήγαινε καλά. Εγώ, πάλι, στην αρχή όχι και τόσο. Μπορεί η μαμά μου να μην ήτανε και πολύ σπουδαία, μου άρεσε όμως ο τρόπος που με κοίταζε και μου μίλαγε, και το χαμόγελο και η μυρωδιά