Σουφλέ σοκολάτας

ΑΛΕΚΑ ΤΡΙΠΟΥ-ΜΑΝΟΥ 18 | τον πατέρα μου, ο οποίος έδειχνε ακόμη θυμωμένος μα- ζί μου που του είχα αυθαδιάσει και μου φερότανε ψυχρά. Ηφάση με τον μπαμπά κράτησε όλο κι όλο τρεις μέρες, μα εμένα μου φάνηκε πως είχε διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή. Την Πέμπτη το απόγευμα ο μπαμπάς ήρθε σπίτι με ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Με πλησίασε με το χέρι πίσω από την πλάτη, κι αφού μου είπε πως με συγχωρού- σε γιατί ήτανε σίγουρος πως είχα καταλάβει το λάθος μου, έφερε το χέρι του μπροστά και είδα πως κρατούσε ένα δέμα. Μου το έδωσε κι εγώ διστακτικά το άνοιξα. Μέσα είχε μια καινούρια κούκλα. «Η καινούρια μου Σοφούλα», όπως είπε ο μπαμπάς. Εγώ έπιασα την κούκλα στο χέρι κι άρχισα να την πε- ριεργάζομαι. Δεν ένιωθα τίποτα. Όχι πως δε χάρηκα, αλ- λά βασικά χάρηκα περισσότερο με την κίνηση του μπαμπά που έδειχνε πως με είχε συγχωρήσει και πως με σκεφτό- ταν. Χαμογέλασα ψεύτικα, προσπαθώντας να φανώ χα- ρούμενη για να μην τον απογοητεύσω, και του είπα πως είναι ο πιο καλός μπαμπάς του κόσμου! Ο μπαμπάς έδει- ξε πως ευχαριστήθηκε και εγώ ένιωθα πολύ ανακουφι- σμένη που όλα ήτανε και πάλι εντάξει μεταξύ μας. Όσο για την κούκλα, προς το παρόν δεν ήτανε παρά ένα άψυχο παιχνίδι. Σιγά σιγά μπορεί να πλησιάζαμε η μία την άλλη και να γινόμαστε και λίγο φίλες. Ποιος ξέρει, μπορεί με τον καιρό να μοιραζόμουνα και με εκείνη τα