Σουφλέ σοκολάτας

ΑΛΕΚΑ ΤΡΙΠΟΥ-ΜΑΝΟΥ 16 | βαδίζοντας καταπάνω μου ενώ σχεδόν τραύλιζε από τα νεύρα του. Εγώ τον έβλεπα να με πλησιάζει και μου φαι- νότανε θεόρατος κι εγώ μια σταλίτσα πράμα μπροστά του. Ευχόμουνα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Δεν είχα κα- ταφέρει να ελέγξω τον εαυτό μου και να το αποτέλεσμα, είχα βάλει τις φωνές στον μπαμπά μου, στον μπαμπά που είχε τραβήξει τόσα από τη μαμά, που δούλευε από το πρωί ως το βράδυ για να μη μου λείψει τίποτα, που έκανε τόσα για μένα, κι εγώ του έβαζα τις φωνές για ένα παλιοκόρι- τσο, για μια Ρωσίδα… Σαν να είχε διαβάσει τις σκέψεις μου, άνοιξε το στόμα του και μου φώναξε: «Τολμάς κι υψώνεις τη φωνή εσύ σ’ εμένα; Αντιμιλάς και μου βγάζεις γλώσσα; Και για ποιον; Για μια ξένη; Για μια παλιο-Ρωσίδα;». «Μα…έφτιαχνε τόσα ρούχα για τη Σοφούλα μου» μόλις που κατόρθωσα να ψελλίσω μέσ’ από τα δόντια μου. Ακούστηκε πολύ ασήμαντο τη στιγμή που ειπώθηκε, μα ήταν το μοναδικό που κατάφερα να σκεφτώ. Μετά ο μπαμπάς είπε κάτι εναντίον της Σοφούλας μου. Είχα παγώσει από τον φόβο μου, μια παλιοκουβέντα ήτα- νε, έτσι κι αλλιώς δεν την κατάλαβα. Μόλις ηρέμησε ο μπαμπάς, έτρεξα στο δωμάτιό μου. Η Σοφούλα ήτανε εκεί και ευτυχώς δεν είχε ακούσει τη βρισιά που είχε πει ο μπαμπάς γι’ αυτήν, γιατί θα πληγωνότανε πολύ. Παρ’ όλα