Σουφλέ σοκολάτας

ΑΛΕΚΑ ΤΡΙΠΟΥ-ΜΑΝΟΥ 14 | μπάς θύμωσε ακόμα περισσότερο και έφυγε βρίζοντας από το δωμάτιό μου και χτυπώντας δυνατά την πόρτα. Όσο για τη Σβετλάνα, λούφαξε σε μια γωνία και δεν είπε κουβέντα. Η αλήθεια είναι πως λιγουλάκι τη λυπήθηκα. Και η Σοφούλα επίσης, αλλά εκείνη νομίζω πως το έκανε από ευγνωμοσύνη επειδή της είχε χαρίσει τόσα ρούχα. Άσε που νιώθαμε και άσχημα που ήτανε τόση ώρα μπα- στακωμένη στον χώρο μας χωρίς να μιλάει και με τα μού- τρα κατεβασμένα, δεν μπορούσαμε όμως να κάνουμε τίποτα και μονάχα ανταλλάσσαμε κρυφές ματιές με τη Σοφούλα. Την άλλη μέρα, όταν η Σβετλάνα πήγε στο σουπερμάρ- κετ να κάνει κάτι ψώνια, άκουσα τον μπαμπά να μιλάει στο τηλέφωνο νευριασμένος και να λέει πως θέλει μια σοβαρή γυναίκα για το σπίτι. Απ’ ό,τι κατάλαβα, μιλούσε με κάποιο γραφείο οικιακών βοηθών και σκόπευε να διώξει τη Σβετ- λάνα και να πάρει κάποια άλλη στη θέση της. Ακούγοντάς τον εγώ αναστατώθηκα, όχι πως αγαπούσα ιδιαίτερα τη Σβετλάνα, αλλά, όπως και να ’χει, την είχα συνηθίσει.Μό- λις έκλεισε λοιπόν ο μπαμπάς το τηλέφωνο, άρχισα να φω- νάζω και να του ζητάω να μη διώξει τη Σβετλάνα. Ο μπα- μπάς με κοίταξε κατάπληκτος. Στην αρχή τα έχασε, αμέσως όμως συνήλθε και μου έριξε μια φοβερή ματιά. Ένιωσα το στόμα μου να στεγνώνει. Τα πόδια μου λύγισαν. «Τολμάς και μου υψώνεις τη φωνή εμένα;» μου είπε