Σώσε με

Δ Η Μ Η Τ Ρ Η Σ Σ Ι Μ Ο Σ 10 οι γόβες μου γδέρνονται πάνω στα χαλίκια. Πλησιάζω στον προορισμό μου. Νιώθω τον αέρα να χαϊδεύει τις γάμπες μου και να αναρριχάται στους μηρούς μου. Φτάνει στη γυμνή μου μέση και όλο μου το κορμί ανατριχιάζει. Βγάζω το κλειδί από το γλαστράκι του παραθύρου και ξε- κλειδώνω αθόρυβα την πίσω πόρτα. Είμαι ημίγυμνη μέσα στο σπίτι. Φορώ μόνο ένα λευκό εσώρουχο, όπως του αρέσει. Από την κουζίνα ακούγεται ένα ντουλάπι να κλείνει. Εμφανίζεται στο κατώφλι της πόρτας και με κοιτά. Το στοιχείο της έκπληξης δεν τον ενδιαφέρει. Αυτός μου έχει ζητήσει να φορώ λευκά. Ο δροσερός αέρας, η θέα του κορμιού του, πιέζουν το στήθος μου. Ξεχωρίζω τη στύση του κάτω από το παντελόνι του να διαμαρτύρεται για τον εγκλεισμό της μέσα στο εσώρουχο. Είναι πια τρεις το ξημέρωμα. Πετώ το παλτό μου στο πάτωμα, ενώ η νύχτα μέσα στις επόμενες στιγμές θα προσπαθήσει να περάσει τη σκυτάλη από την προσμονή της ηδονής στο αίσθημα του πόνου. Είμαι σίγου- ρη γι’ αυτό. Το περιμένω. Αυτός με κοιτάει ανέκφραστος, ενώ τα δυο κουμπιά από το λευκό του πουκάμισο είναι ανοιχτά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα χαρακτηριστικά του στο σκοτάδι. Με δυσκολία καταφέρνω να διακρίνω έναν μικρό μορφασμό. Αναρωτιέμαι αν κάτι δεν του αρέσει. Μοιάζει να φοβάται. Ποια φοβάται; Εμένα; Τη στιγμή που κάνω το πρώτο βήμα κοντά του, ακούω τον αέρα να ρίχνει τη γλάστρα από το περβάζι του παραθύρου πίσω μου. Γυρνώ προς το μέρος της, κι όταν γυρίζω και πάλι μπροστά, βλέπω το παλτό μου να αιωρείται μισό μέτρο από το πρόσωπό μου. Το κρατάει εκείνος ψιθυρίζοντάς μου να το φορέσω. «Τι συμβαίνει;» ρωτώ, ενώ η παλάμη του μου φράζει το στόμα. Δεν απαντά. Ακούω την αναπνοή του να βαραίνει, καθώς στέκεται μπροστά μου ακλόνητος, σαν τοίχος. Εισπνέω από το χέρι του τη μυρωδιά του δέρματός του.