Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ

10 λώ τα καθήκοντά μου απέναντι σ’ αυτό το παιδί. Όποιος λυπάται τη μαγκούρα, μισεί το παιδί του, καταπώς το λέει η Βίβλος. Αυτό που ξέρω είναι πως έχω άδικο να είμαι επιεικής και πως υποφέρω και για τους δυο μας. ΟΤομ έχει τον διάβολο μέσα του, όμως –αλίμονο!– είναι το παιδί της μακαρίτισσας της αδελφής μου, το έρμο, και δε μου κάνει καρδιά να το δείρω. Κάθε φορά που του τη χαρίζω, το ’χω βάρος στη συνείδησή μου, και κάθε φορά που του τις βρέχω, μου πονεί η καρδιά. Αχ, η ζωή του αν­ θρώπου που γεννιέται από γυναίκα είναι σύντομη και γεμάτη βάσανα, όπως λένε οι γραφές, και το πιστεύω. Σήμερα το απόγευμα, το δίχως άλλο, θα κάνει σκασιαρχείο. Για να τον τιμωρήσω, θα τον υποχρεώσω να δουλέψει αύριο. Είναι πολύ σκληρό να τον βάζω να δουλεύει σαββατιάτικα, μέρα σχό­ λης για όλα τα παιδιά, όμως αυτό που απεχθάνεται πάνωαπ’ όλα είναι η δουλειά, κι εγώ είμαι υποχρεω­ μένη να κάνω το καθήκον μου μ’ αυτό το αγόρι ως ένα σημείο, ειδεμή θα το χαλάσω». Ο Τομ έκανε πράγματι σκασιαρχείο και το κα­ ταδιασκέδασε. Γύρισε σπίτι ίσα ίσα την ώρα που έπρεπε να βοηθήσει τον Τζιμ, το μικρό έγχρωμο αγόρι, να πριονίσει τα ξύλα της επομένης και να χωρίσει τα προσανάμματα πριν από το φαγητό…