Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ

9 «Εγώ, πάντως, ξέρω. Είναι μαρμελάδα… να τι είναι. Μάλλιασ’ η γλώσσα μου να σου λέω πως, αν δεν αφήσεις ήσυχη τη μαρμελάδα, θα σε γδάρω. Πιάσε μου εκείνον εκεί τον βούρδουλα». Ο βούρδουλας υψώθηκε στον αέρα · ο κίνδυνος ήταν άμεσος… «Ποπό! Δες πίσω σου, θεία!» Η ηλικιωμένη γυναίκα γύρισε απότομα αναση­ κώνοντας ενστικτωδώς τα φουστάνια της. Το αγό­ ρι το ’σκασε στη στιγμή · πήδησε τον ψηλό ξύλινο φράχτη και εξαφανίστηκε. Η θεία του η Πόλι σάστισε προς στιγμήν κι έπειτα γέλασε ανάλαφρα. «Πανάθεμά τον! Πώς γίνεται και πάντα την πα­ θαίνω; Δε θα ’πρεπε πια να ’χω τον νου μου, μ’όλα όσα μου ’χει κάνει; Βλέπεις, οι γέροι είναι οι μεγα­ λύτεροι κουτεντέδες στον κόσμο. Το γέρικο γαϊδού­ ρι περπατησιά δεν αλλάζει, όπως λέει η παροιμία. Αλλά, μα την πίστη μου, δε σκαρώνει ποτέ το ίδιο κόλπο δυο μέρες στη σειρά. Ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις από δαύτον. Ξέρει, θαρρώ, ίσαμε πού μπορεί να φτάσει χωρίς να με φουρκίσει, και ξέρει πως αν στρέψει αλλού την προσοχή μου, αν με κά­ νει να γελάσω, πάει, τελείωσε, δεν πρόκειται να του τις βρέξω. Η αλήθεια του Θεού είναι πως παραμε