Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ

17 «Όχι, δεν μπορείς». «Μπορώ». «Δεν μπορείς». «Μπορώ». «Δεν μπορείς». «Μπορώ». «Δεν μπορείς!» Μεσολάβησε αμήχανη σιωπή. Έπειτα ο Τομ ρώτησε: «Πώς σε λένε;» «Να μη σε νοιάζει». «Τώρα θα δεις αν με νοιάζει». «Άντε λοιπόν, τι περιμένεις;» «Έτσι και πεις κάτι, θα το κάνω». «Κάτι… κάτι… κάτι . Ορίστε λοιπόν». «Μπα; Μήπως περνιέσαι για έξυπνος; Θα μπο­ ρούσα να σε δείρω με το ’να χέρι δεμένο στην πλά­ τη, άμα το ’θελα». «Τότε γιατί δεν το κάνεις;» «Άμα συνεχίσεις, θα το κάνω». «Τώρα μάλιστα, έχω δει πολλούς σαν του λόγου σου». «Εξυπνάκια! Μη μου παριστάνεις εμένα τον καμπόσο. Τι καπέλο είναι δαύτο!» «Άμα δε σ’ αρέσει το καπέλο μου, τόσο το χει