Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ

15 στάλα λιγότερο βαριά και πικρά απ’ όσο οι σκο­ τούρες ενός άντρα, αλλά επειδή ένα καινούριο, ζωηρό ενδιαφέρον τα επισκίασε και τον βοήθησε να τα διώξει για λίγο απ’ το μυαλό του – ακριβώς όπως ένας άντρας, απορροφημένος από ένα και­ νούριο εγχείρημα, ξεχνά τις συμφορές του. Το καινούριο ενδιαφέρον ήταν ένας νέος τρόπος σφυ­ ρίγματος που του έμαθε ένας νέγρος, ένας σπου­ δαίος άθλος, κι ήθελε να τον δοκιμάσει χωρίς να τον ενοχλούν. Το σφύριγμα θύμιζε παράξενο κε­ λάηδημα πουλιού, κάτι σαν υγρό τιτίβισμα, και το πετύχαινε φέρνοντας τη γλώσσα στον ουρανίσκο κάθε τόσο την ώρα που σφύριζε. Ο αναγνώστης θυμάται πιθανόν πώς γίνεται, εφόσον ο ίδιος υπήρξε παιδί κάποτε. Χάρη στην επιμονή και την προσοχή του, ο Τομ σιγά σιγά απέκτησε το κολάι κι ύστερα πήρε τους δρόμους, σφυρίζοντας μελω­ δικά με την ψυχή γεμάτη ευγνωμοσύνη. Αισθανό­ ταν σαν τον αστρονόμο που ανακάλυψε νέο πλα­ νήτη – αν και ασφαλώς η χαρά του αστρονόμου ωχριούσε μπροστά στη βαθιά, ανέφελη ευχαρίστη­ ση του αγοριού. Τα καλοκαιρινά απογεύματα τραβούσαν σε μά­ κρος. Δεν είχε σκοτεινιάσει ακόμη. Ξάφνου, ο Τομ σταμάτησε το σφύριγμα. Μπροστά του έστεκε