Σμύρνη 1919-1922: Αριστείδης Στεργιάδης εναντίον Χρυσόστομου

 ΣΜΥΡΝΗ: 1919-1922  78 Συμμάχου Κράτους, της Θεσσαλονίκης, κατά την επισυμβάσαν μεγάλην πυρκαϊάν. Πόσαι εκκλησίαι δεν εδηώθησαν εν τω εσωτερικώ της Μακεδονίας επί τω λόγω δήθεν συλλογής αρχαίων ιερών Βυζαντινών εικόνων, την εν Οδησσώ διαγωγήν των Γάλλων στρατιωτών και την εν Κωνστάντζα της Ρουμανίας τοιαύτην, όπου αυτός ο εισαγγελεύς συνελήφθη και απε­ γυμνώθη υπό στρατιωτών; [...] 73 O Παρασκευόπουλος γράφει ότι, όταν πληροφορήθηκε τα όσα είχαν συμβεί στην προ­ κυμαία της Σμύρνης, απέστειλε τον στρατηγό Λεοναρδόπουλο για να διεξαγάγει τις σχετικές ανακρίσεις «διά τα συμβάντα», για τα οποία, όπως σημείωνε στην έκθεσή του: «ουδόλως ευθυνόμεθα». Με το τέλος των ανακρίσεων, ο Λεοναρδόπουλος πρό­ τεινε την αντικατάσταση του μέραρχου Ζαφειρίου και την πειθαρχική τιμωρία του Σταυριανόπουλου. Και οι δύο τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, ενώ στη θέση του Ζαφειρίου τοποθετήθηκε ο στρατηγός Νίδερ, που ήρθε από τη Μεσημβρινή Ρωσία. Ό,τι όμως κι αν είχε ειπωθεί, καταγγελθεί ή γραφεί, τα θλιβερά γεγονότα της προ­ κυμαίας κατά την αποβίβαση των ελληνικών στρατευμάτων, η έλλειψη πειθαρχίας από μέρους των στρατιωτών, οι εθνικιστικές συμπεριφορές του κλήρου, αλλά και η υποκρι­ σία των Συμμάχων, ιδίως των αποκαλούμενων Λεβαντίνων, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι την ελληνική κατοχή, έδειχναν ότι πολύ λίγο ήθελε να ξεφύγει η κατάσταση απ’ ό,τι είχε υπολογίσει ο Βενιζέλος. Γι’ αυτό και ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν άργησε να στείλει στη Σμύρνη τον γνώριμό του από τα φλογισμένα χρόνια του ξεσηκωμού της Κρήτης και τον Θέρισο, Αριστείδη Στεργιάδη, που τα τελευταία χρόνια είχε διοριστεί Διοικητής στην Ήπειρο. Μια σκοτεινή και αινιγματική μορφή που θα απασχολούσε τους πάντες με τη συμπεριφορά και τις αποφάσεις του, ξεσηκώνοντας θύελλες δια­ μαρτυριών, αλλά κι έναν ωκεανό κατάρες από τους Μικρασιάτες. 73 Στο ίδιο, σ. 179.