Σκυλίσια Μέρα

13 Σ Κ Υ Λ Ι Σ Ι Α Μ Ε Ρ Α το να περπατήσεις πλάι στους καταρράκτες του Νιαγάρα και να μη βραχείς. Στην έξοδο εκείνου του πάλαι ποτέ επιβλητικού μεγάρου βγάλαμε τα πρώτα μας συμπεράσματα. Ο τύπος ήταν περιθω­ ριακός. Κι όποιος τον τσάκισε μπορεί να μην ενδιαφερόταν μεν να τον κλέψει, προσπάθησε, όμως, να του αδειάσει τις τσέπες. Είτε γιατί δεν ήθελε να τον αναγνωρίσουμε είτε γιατί έψαχνε κάτι συγκεκριμένο. Το θύμα κάπου πρέπει να ήταν ανακατεμέ­ νο, ειδάλλως, δεδομένης και της εμφάνισής του, δεν μπορεί να είχε τόσα χρήματα για κείνο το χρυσό μαραφέτι. «Μου επιτρέπετε μιαν υπόθεση, αστυνόμε;» πέταξε ξαφνικά ο Γκαρθόν. «Ελεύθερα, αγαπητέ φίλε». «Είναι προφανές πως πρόκειται για βεντέτα, κάποιο ξεκα­ θάρισμα λογαριασμών. Απ’ την εμφάνιση και απ’ τα χαρακτη­ ριστικά του τύπου δεν φαίνεται να κινούμαστε σε υψηλά κλι­ μάκια. Όχι, στοχεύουμε χαμηλότερα. Θα στοιχημάτιζα πως πρό­ κειται για ναρκωτικά, που είναι και το συνηθέστερο. Αυτός ο φτωχοδιάβολος είναι ένα ευκαιριακό βαποράκι που κάπου μπλέχτηκε. Πήγαν να του δώσουν ένα μάθημα και το παρατρά­ βηξαν. Η γνωστή ιστορία». «Τότε, πιθανότατα έχει φάκελο» συμπέρανα. «Αν όχι σαν βαποράκι, ίσως για κάποιο ασήμαντο παράπτω­ μα». «Πότε θα έχουμε αποτελέσματα απ’ τα δακτυλικά αποτυ­ πώματα;» «Σήμερα το απόγευμα». «Πολύ καλά, υπαστυνόμε, τότε, σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το θέμα τακτοποιήθηκε;» «Μη βιάζεστε να λύσετε το ζωνάρι σας. Γιατί, αν όντως είναι όπως τα λέω, τότε αυτή η έρευνα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.