Σκυλίσια Μέρα

21 Σ Κ Υ Λ Ι Σ Ι Α Μ Ε Ρ Α «Μα, αφού σας είπα, δεν ξέρω τίποτα, δεν είδα ποτέ αυτό τον άνθρωπο στη ζωή μου. Είναι πολύ απλό · ένας τύπος που τυχαίνει να είναι ενοικιαστής μου έφαγε ένα γερό μπερντάκι, σωστά; Λοιπόν, είτε πουλούσε ναρκωτικά είτε ήταν τσιράκι και κάποιος άλλος έκλεισε τους λογαριασμούς… Μπορεί να έγινε οτιδήποτε, καταλάβατε; Ό,τι και να ήταν όμως, εγώ δεν πρόκει­ ται να το μάθω ποτέ». Το μεσιτικό γραφείο Ούρμπε ήταν τελικά αυτό που θα μας έλυνε τον γρίφο αν η Ωραία Κοιμωμένη μας ήταν ο Ιγνάθιο Λουθένα Παστόρ. Μια νεαρή μάς πληροφόρησε πως το συγκε­ κριμένο συμβόλαιο το έκλεισε κάποια υπάλληλος που δεν ερ­ γαζόταν πλέον εκεί. «Ωραία, κανένα πρόβλημα, δώστε μας τη διεύθυνσή της, θέλουμε απλώς ν’ αναγνωρίσει κάποιον» πρότεινε ο Γκαρθόν. «Το θέμα είναι ότι η Μάρι Πίλι πριν από έναν χρόνο πα­ ντρεύτηκε, παράτησε τη δουλειά και πήγε να ζήσει στη Θαρα­ γόσα». «Δεν έχετε κάποια διεύθυνση ή τηλέφωνο;» «Όχι, είπε πως θα μας έγραφε και πως θα ήμασταν σε επα­ φή · αλλά ξέρετε τώρα πώς είναι αυτά τα πράγματα…» Ο Γκαρθόν είχε αρχίσει να απογοητεύεται. «Και δεν επικοινώνησε κανείς από τότε με τον ενοικιαστή; Δεν πήγε κανείς να εισπράξει το νοίκι; Δεν τον ξαναείδε ποτέ κανείς;» Το κορίτσι φαινόταν όλο και πιο επιφυλακτικό. «Όχι». «Θα έχετε, όμως, το όνομα της τράπεζας, τον αριθμό λογα­ ριασμού του». «Ούτε · ο συγκεκριμένος πελάτης έστελνε μιαν επιταγή κάθε δύο του μήνα και, επειδή ήταν πάντα συνεπής…» «Και η διεύθυνση του αποστολέα ήταν, βέβαια, αυτή του