Σκυλίσια Μέρα

A L I C I A G I M É N E Z B A R T L E T T 20 «Μα αφού το είπα και στο τηλέφωνο στα παιδιά της Δημο­ τικής, τη διαχείριση των ακινήτων μου την έχει το μεσιτικό γραφείο Ούρμπε». «Δεν είδατε ποτέ τον ενοικιαστή σας; Ούτε όταν υπογράψα­ τε το συμβόλαιο;» «Όχι, το γραφείο έκλεισε τη συμφωνία. Εκείνοι βρήκαν τον τρελάρα, του έδωσαν το συμφωνητικό και πήραν την προκατα­ βολή. Ύστερα, μου έστειλαν μια φωτοτυπία του συμβολαίου κι ένα σημείωμα που έγραφε: “Ο Ιγνάθιο Λουθένα Παστόρ είναι ο νέος σας ενοικιαστής”. Αυτό ήταν όλο». «Πότε έγινε αυτό;» «Πριν από τρία χρόνια». Πρόσεξα τα σχεδόν λιωμένα παπούτσια του. «Θ’ αναρρώσει;» ρώτησε. «Δεν το ξέρουμε». «Μου δίνετε τη διεύθυνση της οικογένειάς του;» «Δεν έχει οικογένεια». «Και ποιος θα μου πληρώνει εμένα το νοίκι όσο είναι στο νοσοκομείο; Μπορώ, τουλάχιστον, να βρω άλλον ενοικιαστή;» «Ούτε να το σκέφτεστε. Όσο διαρκεί η έρευνα, το διαμέρισμα θα παραμείνει σφραγισμένο». «Α, μα βγάζω κι εγώ πέντε δεκάρες απ’ όλους αυτούς τους φουκαριάρηδες που κουβαλιούνται εδώ. Άραβες, μαύροι · καμιά φορά διώχνουμε και κανέναν επειδή δεν πληρώνει. Τι νομίζετε ότι είμαι, κάνας παραλής; Κληρονόμησα τούτο το ρημάδι σ’ αυτή την άθλια περιοχή, μα δε βγάζω ούτε τα προς το ζην. Αν ήταν στο χέρι μου, θα το πουλούσα». «Πλήρωνε τακτικά ο Λουθένα;» «Ναι, και αφού όλα πήγαιναν ρολόι, σίγουρα κάτι έτρεχε». «Ξέρετε αν ήταν μπλεγμένος με ναρκωτικά;» Άρχισε να χάνει την υπομονή του.