Το σκουρασμιένο τρίγωνο

Κ άθε φορά ο μπαμπάς της συμφωνούσε με κατεβα- σμένο το κεφάλι και τα χείλη σφιγμένα. Όμως τα κα- λύτερα σπίτια ήταν πιο ακριβά και τα δύο τελευταία χρόνια τα έβγαζαν δύσκολα πέρα. Ο μπαμπάς δούλευε μόνο μια δυο φορές την εβδομάδα ή κάποιες φορές και καθόλου. Βοηθούσε λίγο και η μαμά που καθάριζε σπί- τια, αλλά κι αυτό μόνο όταν έπαιρναν τηλέφωνο για να τη ζητήσουν. Το σκουριασμένο τρίγωνο όμως ήταν το λιγότερο. Το μεγάλο πρόβλημα για την Αθηνά ήταν τι θα φορούσε. Γιατί το καλό φουστάνι που της είχε ετοιμάσει η μαμά της για να φορέσει ήταν άθλιο. Άθλιο, απαίσιο και μπλιαχ! Όπως απαίσια ήταν βέβαια και τα περισσότε- ρα ρούχα που φορούσε η Αθηνά. Είχε βλέπετε την τύχη αλλά ταυτόχρονα και ατυχία να έχει δυο μεγαλύτερες ξαδέλφες, που όσα ρούχα δεν τους έκαναν ή δεν τους άρεσαν τα έφερνε η θεία στο σπίτι γι’ αυτήν.Ήταν όμως όλα κάτι χαζά, παλιομοδίτικα, που έμοιαζαν να είναι του προηγούμενου αιώνα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, καθώς οι ξαδέλφες ήταν στρουμπουλές κι εκείνη σαν σπουργιτάκι, της ήταν και λίγο μεγάλα. 10