Germania: Σκοτεινό Βερολίνο (pocket)

[ 19 ] χαλάσει τη γεύση της επιτυχίας και είχε υπονομεύσει έντονα την εμπιστοσύνη στην καλολαδωμένη γερμανική πολεμική μηχανή. Όταν έλαμπε ο ήλιος, οι λευκές μαρμάρινες στήλες του Χίτλερ φώτιζαν με τη λάμψη τους το κέντρο της πόλης, τη νύχτα όμως μεταμορφώνονταν κατά κάποιον τρομακτικό τρόπο σ’ ένα δάσος σκιών μέσαστην έρημοαπό τασυντρίμμια, την οποίαδιέσχιζε τώρα αγκομαχώντας το αυτοκίνητό τους. Ο οδηγός απέφυγε έναν πρόχειρα μπαλωμένο κρατήρα στο οδόστρωμα. Σκιαγμένες από τα φώτα των προβολέων, γκρίζες σκιές με μάτια που σπινθήριζαν έτρεχαν να κρυφτούν. Αρουραίοι. Μεγά­ λοι πληθυσμοί από αυτά τα πλάσματα λούφαζαν στα ερείπια. Παρ’ όλες τις καταστροφές, επανακτούσαν λίγο λίγο τον παλιό φυσικό τους χώρο. Ο ασφαλίτης άνοιξε την πόρτα. Ο Οπενχάιμερ αντιλήφθηκε κάπως αόριστα ότι ακόμα ένα αυτοκίνητο στάθμευσε κοντά τους. Αρκετά μακριάπίσωτους στέκονταν στοσκοτάδι κάποιοι άντρες μεφακούς. «Κατεβείτε» διέταξε ο ασφαλίτης. Ο Οπενχάιμερ σηκώθηκε δι­ στακτικά από τη θέση του. Κάποια στιγμή, στο σκοτάδι έχασε εντε­ λώς τον προσανατολισμό του. Ο πανικός που είχε νιώσει στην αρχή έδωσε τη θέση του σε μια ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη. Όταν διέσχι­ σαν τον Σπρέε και αναγνώρισε στην απέναντι όχθη τα επιβλητικά κτίριατηςAEG, οΟπενχάιμερκατάλαβεότι βρίσκοντανστοπροάστιο Ομπερσενεβάιντε. Οι εντυπωσιακές βιομηχανικές εγκαταστάσεις που καταλάμβαναν τη βόρεια όχθη του Σπρέε ήταν γνωστές σε κάθε Βερολινέζο, όμως, παρ’ όλη τη φιλότιμη προσπάθεια που κα­ τέβαλε, δεν μπορούσε να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο η κρατι­ κή ασφάλεια τον είχε κουβαλήσει εκεί μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα.