Germania: Σκοτεινό Βερολίνο (pocket)

[ 28 ] κανέναν λόγο και ήταν μόνο λακέδες, που μπορούσαν να επέμβουν αυτόνομαμόνοσεπεριπτώσειςασήμαντωνπαραβάσεων τουνόμου. Τις περιπτώσεις σοβαρών εγκλημάτων τις αναλάμβαναν τα μέλη τουκόμματος. Γιατί τότεμιαπερίπτωσηέφτανεστηνΑσφάλειαήστην Γκεστάπο ήταν πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό, λόγω του γενικό­ τερουδιαγκωνισμούγιατηνανάληψηαρμοδιοτήτωνπουεπικρατού­ σε ανάμεσα στους ξεχωριστούς κομματικούς οργανισμούς. Ο Οπενχάιμερ ήταν σε τέτοιον βαθμό βυθισμένος στις σκέψεις του, ώστε δεν είχε αντιληφθεί τη νεκρική σιωπή που βάραινε σαν μολύβι γύρω του. Εκείνο το πρωί είχε συμβεί μέσα του μια μεταμόρ­ φωσηαποφασιστικής σημασίας:Ύστερααπόπολύ καιρό είχε νιώσει και πάλι ένα αίσθημα ανεξαρτησίας. Για λίγο είχε γίνει και πάλι ο επιθεωρητής Οπενχάιμερ και όχι πια ο υπάλληλος, τον οποίο είχαν απολύσει από την υπηρεσία του λόγω της εβραϊκής καταγωγής του. Με άλλα λόγια, δεν ήταν πια το θύμα της χιτλερικής αυθαιρεσίας, αλλά ένας διώκτης και πάλι. Κι έτσι δεν γλίστρησε αθόρυβα στον δρόμο, με το κεφάλι χωμένοστουςώμους, ως συνήθως, και τοβλέμ­ μα χαμηλωμένο, αλλά πέρασε το κατώφλι του εβραϊκού σπιτιού σαν να ήταν το πλέον αυτονόητο πράγμα του κόσμου το γεγονός ότι ζούσε εδώ. Αφού, ούτως ήάλλως, είχε χτυπήσει οσυναγερμός, οΟπενχάιμερ κατέβηκε τησκάλα.Τουπόγειο είχε διαμορφωθεί, κακήν κακώς, από τους ενοίκους σε καταφύγιο. Δεν είχαν κι άλλη επιλογή, αφού στα μεγάλα υπέργεια καταφύγια με τους χοντρούς τοίχους από μπετόν δεν επιτρεπόταν η είσοδος στους Εβραίους. Εξαιτίας των κάθετων νισμός που είχε επικεφαλής τον Χάινριχ Χίμλερ, υπό τη διπλή ιδιότητα του αρχηγού της αστυνομίας και του αρχηγού των Ες Ες. (Σ.τ.Μ.)