Germania: Σκοτεινό Βερολίνο (pocket)

[ 25 ] πάνω από το κεφάλι του θρόιζαν φύλλα. Ενώ οι μορφές των παρα­ κείμενων σπιτιών άρχιζαν ήδη ναδιαγράφονται, τοπτώμαήταν ακό­ μη τυλιγμένο στο σκοτάδι. Ο Οπενχάιμερ ταξινομούσε στο μυαλό του τα δεδομένα, την ώρα που γύρω του η ζωή σιγά σιγά ξυπνούσε. Δίχως να υποψιάζονται ότι εκεί δίπλα τους είχε διαπραχθεί μια φρικαλεότητα, οι γείτονες ήταν βυθισμένοι στον γλυκό ύπνο τους, που αυτό το βράδυ, έτσι για αλλαγή, δεν τον είχαν διακόψει οι σει­ ρήνες του συναγερμού. Άλλοι πάλι είχαν ξυπνήσει από συνήθεια τόσο νωρίς, αν και σήμερα δεν έπρεπε να πάνε στη δουλειά τους, σέρνονταν μέχρι την τουαλέταή ετοίμαζαν τοπρωινό τους.Ταπράγ­ ματαέπαιρναν τονσυνηθισμένοτουςδρόμο, όπωςθαγινότανοποια­ δήποτε άλλη Κυριακή. Αν και πίσωαπό τα συσκοτισμένα παράθυρα δεν μπορούσες να δεις τίποτα, οΟπενχάιμερ ένιωθε καθαρά πως οι περίοικοι άρχιζαν να κινούνται. Σε σχετικά μικρή απόσταση ακού­ στηκε το μούγκρισμα του πρώτου οχήματος, όμως ο θόρυβος πνί­ γηκε ανάμεσα στις προσόψεις των σπιτιών. Δεν θ’αργούσε η στιγμή που το ποίμνιο θα άρχιζε να τραβάει προς την πρωινή λειτουργία. Και για να φτάσουν στην εκκλησία θα περνούσαν ακριβώς από αυ­ τό εδώ το μέρος. «Και ποιο είναι το συμπέρασμά σας;». Ηφωνή τουΦόγκλερ απέσπασε τονΟπενχάιμερ από τις σκέψεις του. Στομεταξύείχανφανεί δυοάντρεςακόμαμε ένατσίγκινοφορείο για να απομακρύνουν το πτώμα. Οι άλλοι σκάλιζαν ανήσυχοι το χώμα με τις μύτες των παπουτσιών τους. Μόνο οΦόγκλερ στεκόταν ασάλευτος και κάρφωνε με το βλέμμα του τον Οπενχάιμερ. Αυτός ψιθύριζε αμήχανος. Η πολύχρονη πείρα του τον βοήθησε να μη δείξει ότι είναι εντελώς στο σκοτάδι και συνόψισε τις παρατηρήσεις του με σύντομες φράσεις.