Germania: Σκοτεινό Βερολίνο (pocket)

[ 22 ] νεκρούς, ωστόσοδεν είχε αναισθητοποιηθεί σε τέτοιον βαθμό, ώστε το θέαμα ενός θύματος δολοφονίας να μην του προκαλεί καμιά συναισθηματική αντίδραση. Συγχρόνως ένιωσε μέσα του τα ανα­ κλαστικά του επιθεωρητή της Δίωξης Εγκλήματος, ένιωσε πως το μυαλό του άρχισε να σκέπτεται με τον τρόπο που είχε συνηθίσει και έδωσε την εντολή στο βλέμμα του, παρά την αρχική αποστροφή, να κοιτάξει προσεκτικά. «Πείτε μας τι βλέπετε» διέταξε ο λοχαγός Φόγκλερ. Για το γεγονός ότι το σώμα της γυναίκας ήταν κατακρεουργημέ­ νο δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία. Όταν είδε τις μπηγμένες στο χώμα ατσάλινες σφήνες, που επισήμαιναν τη θέση που αρχικά βρέθηκε το πτώμα, κατάλαβε ότι οι άνθρωποι της σήμανσης είχαν περάσει ήδη αποκεί για να διεκπεραιώσουν την προκαταρκτική έρευνα. Ο Οπενχάιμερ πλησίασε μηχανικά για να εξετάσει την περίπτωση μή­ πως κάποιες ενδείξεις είχαν διαφύγει της προσοχής των ειδικών, όμως ύστερα δίστασε. Ξαφνικά του πέρασε από το μυαλό το ερώτημα τι δουλειά είχε αυτός εκεί. Είχε τεθεί εδώκαι πολύ καιρόσε διαθεσιμότητα. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ τον είχαν απομακρύνει από την υπηρεσία του, αυτόνόπως και όλους τους άλλους Εβραίους. Στην ΥπηρεσίαΔίωξης Εγκλήματος δεν επιτρεπόταν επισήμως ναπατήσει τοπόδι του, ωστόσοτώραστεκότανμπροστάαπόμιανεκρήγυναίκα. Έριξε ένα ανήσυχο βλέμμα στους παριστάμενους. Καταλήφθη­ κε από πανικό. Ήθελαν να του φορτώσουν έναν φόνο; Δεν θεωρού­ σε ότι η Ασφάλεια θα έχανε τον χρόνο της με τέτοιες περίπλοκες επινοήσεις. Ένας απλός λάκκος και μια σφαίρα στο κεφάλι του θα αρκούσαν για να εξαφανιστεί ο Οπενχάιμερ διά παντός από προ­ σώπου γης. Γιατί αυτό το πρόσχημα;