Germania: Σκοτεινό Βερολίνο (pocket)

[ 20 ] Ο συνοδός του Οπενχάιμερ του έκανε νόημα να πάει προς την κατεύθυνση που τρεμόπαιζε η δέσμη φωτός. Στο μεταξύ είχε τρα­ βήξει από την τσέπη του παλτού του το όπλο του και το έστρεψε στον Οπενχάιμερ. Εκείνος άρχισε να βαδίζει απρόθυμα. Οασφαλίτης οδήγησε τονΟπενχάιμερσε μια έκταση με γρασίδι, στο κέντρο της οποίας, πάνωσε γρανιτένια σκαλοπάτια, ακουμπού­ σε ένας πέτρινος κορμός. Το ημιτελές αυτό κούτσουρο αρχικά δεν φαινόταν να εξυπηρετεί κάποιον ιδιαίτερο σκοπό. Ενδεχομένως ήταν τα αξιοθρήνητα απομεινάρια ενός μνημείου. Υπήρχαν πολλά τέτοια στο Βερολίνο. Τα περισσότερα ήταν πρόσφατα και παρέπε­ μπαν στη φρίκη του τελευταίου πολέμου. Τώρα, που οι παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν αριθμηθεί, ξέρουμε ότι μιλάμε για τον ΠρώτοΠαγκό­ σμιο Πόλεμο, ωστόσο, στη γλώσσα του λαού είχε επικρατήσει ο απλός πλην σαφής χαρακτηρισμός Σκατοεποχή . Επειδή σε ηρωικές εποχές όπως αυτή παρατηρείται πάντα έλλειψη κάθε είδους μετάλ­ λου, μόλις ξέσπασε ο νέος ακόμα μεγαλύτερος πόλεμος αυτή η πηγή μετάλλου θεωρήθηκε πολύτιμη και μεταφέρθηκε αμέσως στο χυτήριο. Εκεί όπου κάποτε, δίχως αμφιβολία, υψωνόταν ένα γλυπτό, τώρα απλώς έχασκε το απόλυτο κενό. Όμως εκείνο το πρωί υπήρχε εκεί και κάτι άλλο, που δεν ταίρια­ ζε καθόλου σ’ ένα μνημείο. Ακριβώς πίσω από το βάθρο είχαν απλώσει πρόχειρα ένα μεγά­ λο σεντόνι πάνω στο έδαφος. Ο Οπενχάιμερ αναγνώρισε αμέσως το περίγραμμα που διαγραφόταν αποκάτω: μπροστά τους υπήρχε ένα ανθρώπινο σώμα. Στο αδύνατο φως που έριχναν οι φακοί, ο Οπενχάιμερ μπόρεσε να διακρίνει καλύτερα και τα πρόσωπα των δύο αντρών που στέκο­ νταν εκεί. Και οι δύο φορούσαν τις γκρίζες στολές εκστρατείας των