Σκοτεινό Βερολίνο - Germania

G E R M A N I A : Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Β Ε Ρ Ο Λ Ι Ν Ο 19 Ο οδηγός απέφυγε έναν πρόχειρα μπαλωμένο κρατήρα στο οδόστρωμα. Σκιαγμένες από τα φώτα των προβολέων, γκρίζες σκιές με μάτια που σπινθήριζαν έτρεχαν να κρυφτούν. Αρου- ραίοι. Μεγάλοι πληθυσμοί από αυτά τα πλάσματα λούφαζαν στα ερείπια. Παρ’ όλες τις καταστροφές, επανακτούσαν λίγο λίγο τον παλιό φυσικό τους χώρο. Ο ασφαλίτης άνοιξε την πόρτα. Ο Οπενχάιμερ αντιλήφθηκε κάπως αόριστα ότι ακόμα ένα αυτοκίνητο στάθμευσε κοντά τους. Αρκε- τά μακριά πίσω τους στέκονταν στο σκοτάδι κάποιοι άντρες με φακούς. «Κατεβείτε» διέταξε ο ασφαλίτης. Ο Οπενχάιμερ σηκώθηκε διστακτικά από τη θέση του. Κάποια στιγμή, στο σκοτάδι έχασε εντελώς τον προσανατολισμό του. Ο πανικός που είχε νιώσει στην αρχή έδωσε τη θέση του σε μια ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη. Όταν διέσχισαν τον Σπρέε και αναγνώρισε στην απέναντι όχθη τα επι- βλητικά κτίρια της AEG, ο Οπενχάιμερ κατάλαβε ότι βρίσκονταν στο προάστιο Ομπερσενεβάιντε. Οι εντυπωσιακές βιομηχανικές εγκαταστάσεις που καταλάμβαναν τη βόρεια όχθη του Σπρέε ήταν γνωστές σε κάθε Βερολινέζο, όμως, παρ’ όλη τη φιλότιμη προσπάθεια που κατέβαλε, δεν μπορούσε να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο η κρατική ασφάλεια τον είχε κουβαλήσει εκεί μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Ο συνοδός του Οπενχάιμερ του έκανε νόημα να πάει προς την κατεύθυνση που τρεμόπαιζε η δέσμη φωτός. Στο μεταξύ είχε τραβήξει από την τσέπη του παλτού του το όπλο του και το έστρε- ψε στον Οπενχάιμερ. Εκείνος άρχισε να βαδίζει απρόθυμα. Ο ασφαλίτης οδήγησε τον Οπενχάιμερ σε μια έκταση με γρα- σίδι, στο κέντρο της οποίας, πάνω σε γρανιτένια σκαλοπάτια, ακουμπούσε ένας πέτρινος κορμός. Το ημιτελές αυτό κούτσουρο αρχικά δεν φαινόταν να εξυπηρετεί κάποιον ιδιαίτερο σκοπό.