Σκοτεινό Βερολίνο - Germania

G E R M A N I A : Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Β Ε Ρ Ο Λ Ι Ν Ο 29 Κάτι δεν πήγαινε καλά εκεί πάνω. Ο Οπενχάιμερ ανέβηκε τρέχοντας τα τελευταία σκαλοπάτια και έπεσε με δύναμη πάνω στην πόρτα της κουζίνας. Η μυρουδιά από το γκάζι τον χτύπησε στα ρουθούνια. Ένιωσε ζαλάδα και έκανε ένα βήμα πίσω. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο το παράθυρο της κουζίνας ήταν κλειστό. Η Λίζα φρόντιζε πάντα να το αφήνει ορθάνοιχτο σε κάθε αεροπορική επιδρομή, για να μη σπάσουν τα τζάμια από το ωστικό κύμα της έκρηξης. Ο Οπενχάιμερ πήρε βαθιά ανάσα και όρμησε στην κουζίνα. Οι προσπάθειές του να ανοίξει το παράθυρο δεν είχαν επιτυχία. Ήταν πολύ αναστατωμένος. Δίχως να το πολυσκεφτεί, άρπαξε τον κουβά με την άμμο και έσπασε τα τζάμια. Έβαλε το κεφάλι του στο άνοιγμα και ρούφηξε άπληστα αέρα. Μόλις που είχε γεμίσει τα πνευμόνια του οξυγόνο, όταν είδε ότι μία από τις εστίες της κουζίνας ήταν ανοιχτή. Ο βραστήρας του νερού ήταν πάνω, όμως κάποιος πρέπει να είχε ξεχάσει να ανάψει το γκάζι. Με δυο μεγάλες δρασκελιές πήγε στην κουζίνα και έκλεισε το γκάζι. Δεν είχε προλάβει ν’ ανοίξει την πόρτα στο δωμάτιό τους και είδε τη Λίζα. Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, αναίσθητη, φο- ρώντας όλα της τα ρούχα. Ο Οπενχάιμερ ξεχύθηκε προς το παρά- θυρο και το άνοιξε μ’ ένα τράβηγμα. Ψυχρός αέρας τον φύσηξε στο πρόσωπο. Την ίδια στιγμή άκουσε το μουγκρητό των ισχυρών κινητήρων πάνω από το σπίτι και το διαπεραστικό σφύριγμα που έκαναν οι βόμβες πέφτοντας. Ήταν σαν να περνούσε αποπάνω ένα τρένο. Έξω μαινόταν εκκωφαντική κόλαση. Η μία έκρηξη πίσω από την άλλη. Ο Οπεν- χάιμερ μπορούσε να διακρίνει με γυμνό μάτι πώς συνωστίζονταν στον ουρανό τα περιγράμματα των αεροπλάνων κάτω από τα γκρίζα σύννεφα. Όταν πετούσαν έτσι χαμηλά όπως τώρα ακόμα και τα αντιαεροπορικά πυροβόλα ήταν ανίσχυρα. Όμως ο Οπεν-