Σκοτεινό Βερολίνο - Germania

H A R A L D G I L B E R S 22 βρέθηκε το πτώμα, κατάλαβε ότι οι άνθρωποι της σήμανσης είχαν περάσει ήδη αποκεί για να διεκπεραιώσουν την προκαταρκτική έρευνα. Ο Οπενχάιμερ πλησίασε μηχανικά για να εξετάσει την περίπτωση μήπως κάποιες ενδείξεις είχαν διαφύγει της προσοχής των ειδικών, όμως ύστερα δίστασε. Ξαφνικά του πέρασε από το μυαλό το ερώτημα τι δουλειά είχε αυτός εκεί. Είχε τεθεί εδώ και πολύ καιρό σε διαθεσιμότητα. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ τον είχαν απο- μακρύνει από την υπηρεσία του, αυτόν όπως και όλους τους άλλους Εβραίους. Στην Υπηρεσία Δίωξης Εγκλήματος δεν επιτρε- πόταν επισήμως να πατήσει το πόδι του, ωστόσο τώρα στεκόταν μπροστά από μια νεκρή γυναίκα. Έριξε ένα ανήσυχο βλέμμα στους παριστάμενους. Καταλήφθη- κε από πανικό. Ήθελαν να του φορτώσουν έναν φόνο; Δεν θεω- ρούσε ότι η Ασφάλεια θα έχανε τον χρόνο της με τέτοιες περίπλο- κες επινοήσεις. Ένας απλός λάκκος και μια σφαίρα στο κεφάλι του θα αρκούσαν για να εξαφανιστεί ο Οπενχάιμερ διά παντός από προσώπου γης. Γιατί αυτό το πρόσχημα; «Δεν μπορείτε να μας δώσετε κάποιες ενδείξεις;» ρώτησε ο Φόγκλερ. «Με απογοητεύετε. Είχα εναποθέσει κάποιες ελπίδες πάνω σας». Του έδωσε τον φακό. Ο Οπενχάιμερ τον πήρε διστακτικά. Ενδείξεις ήθελαν λοιπόν από αυτόν. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να παίξει το παιχνίδι τους. Στράφηκε προς το πτώμα συλλογισμένος. Άρχισε να μιλάει με τραχιά φωνή. «Πρέπει να είναι πάνω κάτω είκοσι πέντε χρονών. Υπάρχουν ίχνη στραγγαλισμού στον λαιμό της. Ίσως αυτό να είναι και η αιτία του θανάτου». Αυτό ήταν όλο κι όλο που ήθελαν ν’ ακούσουν από εκείνον; Οι θολές εκφράσεις τους πρόδιδαν έλλειψη ενδιαφέροντος. Μόνο ο λοχαγός Φόγκλερ φαινόταν να καταβάλλει προσπάθεια να παρα-