Σκοτεινό Βερολίνο - Germania

G E R M A N I A : Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Β Ε Ρ Ο Λ Ι Ν Ο 21 θος». Όταν αυτός που μιλούσε αντιλήφθηκε ότι πλησίαζε ο Οπεν- χάιμερ με τον συνοδό του βουβάθηκε αμήχανα. Ο άλλος στράφηκε προς τους νεοφερμένους. «Α, μάλιστα, ήρ- θατε, Οπενχάιμερ». Ο άντρας των Ες Ες που άκουγε στο όνομα Φόγκλερ έστρεψε το φως του φακού του πάνω τους. Η φωτεινή δέσμη πάγωσε για μια στιγμή πάνω στο κίτρινο άστρο του Δαβίδ στο πέτο του Οπεν- χάιμερ. Μια έκφραση αμφιβολίας πέρασε στιγμιαία από το πρό- σωπο του Φόγκλερ, εξαφανίστηκε όμως αμέσως πίσω από την επιβεβλημένη αυτοπεποίθηση, την τόσο τυπική για τους άντρες της χιτλερικής ελίτ. «Είμαι ο λοχαγός Φόγκλερ. Πριν από δύο ώρες βρέθηκε εδώ αυτό το πτώμα». Ο Φόγκλερ πλησίασε το πτώμα. Αν και το πρόσωπο του άλλου ένστολου που άκουγε στο όνομα Γκρέτερ παρέμενε επιδεικτικά ανέκφραστο, εκείνος αναστέναξε με νόημα πριν τραβηχτεί πίσω το σεντόνι. Όταν ο Οπενχάιμερ είδε τη δολοφονημένη γυναίκα ένιωσε εκείνο το παλιό γνώριμο τσίμπημα στα σωθικά του. Παρόλο που κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στην αστυνομία είχε δει αρκετούς νεκρούς, ωστόσο δεν είχε αναισθητοποιηθεί σε τέτοιον βαθμό, ώστε το θέαμα ενός θύματος δολοφονίας να μην του προ- καλεί καμιά συναισθηματική αντίδραση. Συγχρόνως ένιωσε μέσα του τα ανακλαστικά του επιθεωρητή της Δίωξης Εγκλήματος, ένιωσε πως το μυαλό του άρχισε να σκέπτεται με τον τρόπο που είχε συνηθίσει και έδωσε την εντολή στο βλέμμα του, παρά την αρχική αποστροφή, να κοιτάξει προσεκτικά. «Πείτε μας τι βλέπετε» διέταξε ο λοχαγός Φόγκλερ. Για το γεγονός ότι το σώμα της γυναίκας ήταν κατακρεουρ- γημένο δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία. Όταν είδε τις μπηγμένες στο χώμα ατσάλινες σφήνες, που επισήμαιναν τη θέση που αρχικά