Σκοτεινός λαβύρινθος

Γ Ρ Η Γ Ο Ρ Η Σ Α Ζ Α Ρ Ι Α Δ Η Σ 8 αν έχει επηρεαστεί η νοητική του λειτουργία. Οι προοπτικές δυσοίωνες. Μπορεί να υπάρξει ένα σύντομο φωτεινό διάλειμ­ μα, αλλά στο τέρμα του τούνελ καραδοκεί απειλητικά η στα­ διακή επιδείνωση της υγείας του. Ο διευθυντής της κλινικής, επικαλούμενος το ανεξερεύνητο μυστήριο του ανθρώπινου εγκεφάλου, δεν μπορεί να αποκλεί­ σει μια απειροελάχιστη πιθανότητα ανάκαμψης. Χαρακτηρι­ στικά, μου ανέφερε την περίπτωση ασθενούς, που όταν επα­ νήλθε έπειτα από περίοδο δύο χρόνων, μιλούσε αγγλικά. Το αξιοπερίεργο είναι ότι, σύμφωνα με την οικογένειά του, ποτέ στη ζωή του δεν γνώριζε αυτή τη γλώσσα. Έρχομαι και τον βλέπω κάθε δεκαπέντε μέρες. Θέλω να πιστεύω ότι αναγνωρίζει την παρουσία μου. Και κατά βάθος χαίρεται να με βλέπει. Άλλωστε είμαι η μόνη που τον επισκέ­ πτομαι. Του φέρνω λουλούδια. Κόκκινα τριαντάφυλλα. Κά­ θομαι στην πολυθρόνα. Δίπλα του. Του διαβάζω αστυνομικά μυθιστορήματα. Σκληρές ιστορίες αδυσώπητων εκδικητών, που παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους. Είναι αποφασισμένοι να φτάσουν μέχρι το τέλος. Με οποιοδήποτε κόστος. Στο κομοδίνο, η τριλογία του Στιγκ Λάρσον. Παίρνω το Κορίτσι με το τατουάζ . Έργα και ημέρες της απόλυτης τιμωρού Λί­ σμπετ Σαλάντερ. Το μυαλό μου ταξιδεύει στο παρελθόν. Σκόρπιες εικόνες στροβιλίζονται ατάκτως στον εγκέφαλο. Η μητέρα με αφήνει στο σπίτι της γιαγιάς. Η γιαγιά με κρατάει στα γόνατα. Μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Μου διαβάζει παραμύθια. O αδερφός μου παίζει λίγα μέτρα πιο μακριά μ’ ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. Επιστροφή στο σπίτι, αργά το απόγευμα. Μια ζωγραφιά, που κρατάω να χαρίσω στον πατέρα. Εκείνος έρχεται αργά το βράδυ. Είναι κουρασμένος. Με φιλάει στα μαλλιά. Χαϊδεύει την πλάτη μου. Μου μιλάει. Τον παίρνει ο ύπνος στον κανα­ πέ. Αποκοιμιέμαι δίπλα του. Η ζωγραφιά ερμητικά κλεισμένη στα χέρια μου, μουσκεμένη από τα δάκρυά μου.