Σκοτεινός λαβύρινθος

Γ Ρ Η Γ Ο Ρ Η Σ Α Ζ Α Ρ Ι Α Δ Η Σ 14 πρωινού, μέχρι που σιγά σιγά κατακάθεται στο χώμα. Προχω­ ράει προς το τραπέζι. «Καλημέρα». «Καλημέρα και σε σένα». Η νεαρή γυναίκα ανταποδίδει χαμογελαστή. «Ψάχνουμε ένα οινοποιείο...» Σταματάει μερικά δευτερόλεπτα, προσπαθώντας να ανακα­ λέσει το όνομα. «Του Μαυρονικόλα». Ο μεσήλικας σηκώνεται από τον πάγκο. «Ήρθατε στο σωστό μέρος. Μόνο που είναι λίγο νωρίς». Ο ψηλός άντρας χαμογελάει απολογητικά. «Συγγνώμη. Δεν ξέραμε πόση ώρα θα μας πάρει κι είπαμε να ξεκινήσουμε χαράματα». «Δεν υπάρχει πρόβλημα. Καθίστε να πιείτε έναν καφέ και φεύγουμε μετά». «Ευχαριστώ. Μισό λεπτό μόνο να φωνάξω τον φίλο μου». Ο επισκέπτης κατευθύνεται προς την αυλόπορτα. Κάνει νεύμα κουνώντας ελαφρά το κεφάλι στον άντρα, που περιμένει έξω από την αυλή. Ο θηριώδης παλαιστής, με το ξυρισμένο κεφάλι, τον κορμό ελέφαντα και τη φαρδιά σκούρα χακί κα­ μπαρντίνα, πλησιάζει με μεγάλα βήματα. Τον ακολουθεί μέχρι τη μέση της αυλής. Ο οικοδεσπότης περιμένει όρθιος. «Καθίστε». Ο ψηλός άντρας δείχνει το παλιό μαύρο κονβέρτιμπλ MG, που καμαρώνει αυτάρεσκα, παρκαρισμένο λίγα μέτρα αριστε­ ρά από το πέτρινο σπίτι. «Το MG είναι δικό σας, κύριε Μαυρονικόλα;» «Ναι. Γιατί ρωτάτε;» «Χρόνια έψαχνα ένα τέτοιο αυτοκίνητο». Η φράση του λειτουργεί σαν κωδικός κόκκινου συναγερμού. Οι χακί καμπαρντίνες ανοίγουν ταυτόχρονα και δυο υποπολυ­ βόλα Scorpion εμφανίζονται στα χέρια των δύο αντρών. Ο τρο