Σκοτεινός κήπος

17 Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Σ Κ Η Π Ο Σ Ο Ντεκ έκανε ν’ αρπάξει το ανασηκωμένο χέρι μου, αλλά τον απέφυγα. «Είναι το τέλειο θέμα για να ξεκινήσεις συζήτηση» επισή­ μανε ο Σον. «Δεν είχες ιδέα πώς να της πιάσεις κουβέντα, έτσι δεν είναι; Ορίστε λοιπόν η ευκαιρία σου». «Άντε γαμηθείτε κι οι δυο σας» μας είπε ο Ντεκ, εγκατα­ λείποντας την προσπάθεια να πιάσει το χέρι μου και κάνοντας να σηκωθεί όρθιος. «Είστε κι οι δύο κρετίνοι, το ξέρετε;» «Αχ, Ντεκ, μη μας αφήνεις» είπα. «Πάω στην τουαλέτα. Έτσι, θα έχετε την ευκαιρία να έρθε­ τε στα συγκαλά σας. Εσύ, Χαχανούλη» πρόσθεσε γυρίζοντας στον Σον «σειρά σου να κεράσεις». «Πάει να δει αν είναι όλα στη θέση τους» σχολίασε ο Σον δείχνοντας τα μαλλιά του. «Του τ’ ανακάτεψες. Κοίτα εκεί, το ένα πάει να φύγει…» Ο Ντεκ μάς έκανε κωλοδάχτυλο και άρχισε ν’ ανοίγει δρό­ μο ανάμεσα στον κόσμο με κατεύθυνση προς τις τουαλέτες, προσπαθώντας να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του καθώς στρι­ μωχνόταν ανάμεσα σε πισινούς και επίφοβα γερμένες μπίρες, ενώ παράλληλα πάσχιζε να αγνοήσει τόσο τα γέλια μας όσο και τη μελαχρινή. «Για μια στιγμή πράγματι το έχαψε» είπε ο Σον. «Ο στούρ­ νος. Μία από τα ίδια, ε;» Ύστερα σηκώθηκε να πάει προς την μπάρα. Μια και έμεινα για λίγο μόνος, έστειλα ένα μήνυμα στη Μελίσα: Πίνουμε μια μπίρα με τους άλλους. Θα σε πάρω αργότερα. Σ’ αγαπώ . Μου απάντησε αμέσως: Πούλησα την απίθανη ατμοπάνκ πολυθρόνα!!! Κι ακολουθούσαν ένα σωρό εικονίδια με πυροτεχνήματα. Η σχεδιάστρια ήταν τόσο χα- ρούμενη, που έκλαιγε στο τηλέφωνο, κι εγώ χάρηκα τόσο για κείνη, που παραλίγο να βάλω επίσης τα κλάματα. :-) Πες τους γεια εκ μέρους μου. Κι εγώ σ’ αγαπώ. xxx Η Μελίσα