Σκοτεινός κήπος
16 T A N A F R E N C H «Ο φθόνος είναι άσχημο πράγμα» είπε ο Σον, κουνώντας θλιμμένα το κεφάλι του. Ήταν μεγαλόσωμος τύπος, γύρω στο ένα ενενήντα, με πλα τύ πρόσωπο και γεροδεμένους από το ράγκμπι μυς που μόλις είχαν αρχίσει να χαλαρώνουν. Έχαιρε γενικότερα της γυναι κείας προσοχής, η οποία όμως κι εδώ πήγαινε χαμένη, καθώς ήταν με την ίδια κοπέλα από το λύκειο. «Μην ανησυχείς» καθησύχασα τον Ντεκ. «Όλα θ’ αλλάξουν πολύ σύντομα για σένα. Με τα…» Έκανα ένα ανεπαίσθητο νεύμα δείχνοντας προς το κεφάλι του. «Με ποια;» «Έλα τώρα, ξέρεις. Μ’ αυτά». Σημάδεψα με τον δείκτη μου τη γραμμή των μαλλιών μου. «Μα τι λες;» Έγειρα διακριτικά πάνω από το τραπέζι και είπα με σιγα νή φωνή: «Τα εμφυτεύματα. Πολύ καλά έκανες, μεγάλε». «Τι μαλακίες λες. Δεν έχω κάνει εμφύτευση μαλλιών!» «Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Όλοι οι μεγάλοι αστέρες το κάνουν στις μέρες μας. Ο Ρόμπι Γουίλιαμς. Ο Μπόνο». Πράγμα το οποίο έκανε ακόμα πιο έξαλλο τον Ντεκ. «Δεν έχουν τίποτα τα γαμημένα τα μαλλιά μου!» «Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Δείχνουν τέλεια». «Δεν είναι καθόλου εμφανή» τον διαβεβαίωσε ο Σον. «Δεν κάνουν μπαμ. Αντίθετα, δείχνουν μια χαρά». «Δεν κάνουν μπαμ πολύ απλά διότι δεν υπάρχουν. Δεν έχω…» «Έλα τώρα!» είπα. «Αφού τα βλέπω. Εδώ και…» «Ξεφορτώσου με!» «Κοίτα να δεις τι θα κάνουμε. Ας ρωτήσουμε την κοπέλα εκεί τι πιστεύει». Στράφηκα να κάνω νεύμα στη μελαχρινή. «Όχι. Όχι, όχι, όχι. Τόμπι, δεν κάνω πλάκα. Θα σε σκοτώσω».
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=