Σκοτεινός κήπος

35 Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Σ Κ Η Π Ο Σ σήμερα ως το τέλος της ημέρας να τα έχουμε τακτοποιήσει όλα». Μπορού με , πρώτο πληθυντικό πρόσωπο: είμαστε ακόμη ομάδα. «Θα ξεκινήσω να μιλάω με όλους τους καλεσμένους και τους κριτικούς, εξηγώντας τους ότι υπάρχει μια μικρή αλλαγή στις συμμετοχές των καλλιτεχνών την οποία σκεφτή­ καμε ότι ίσως θα ήθελαν να γνωρίζουν. Θα τους πω ότι το Λαμόγιο τελευταία στιγμή έκανε πίσω – πιστεύει ότι οι εχθροί του τον έχουν μυριστεί, οπότε πρέπει να κρατήσει για λίγο καιρό χαμηλό προφίλ. Θα τονίσω ότι είμαστε αισιόδοξοι πως σύντομα θα λύσει τα προσωπικά του προβλήματα και θα μας ξαναφέρει τη δουλειά του. Πρέπει να τους αφήσουμε να ελπί­ ζουν και τους απογοητεύουμε αργότερα βαθμιαία. Θα τους εξηγήσω ότι αυτό είναι ένα από τα ρίσκα που παίρνει κανείς όταν δουλεύει με ανθρώπους που έχουν τέτοιο υπόβαθρο, κι ενώ, προφανώς, λυπόμαστε που τα πράγματα πήγαν στραβά, δεν μετανιώνουμε που του δώσαμε μια ευκαιρία. Μόνο κάποιος πολύ κακιασμένος θα είχε πρόβλημα μ’ αυτό». «Είσαι πολύ καλός σ’ αυτό» είπε ο Ρίτσαρντ κουρασμένα. Έβγαλε τα γυαλιά του και πίεσε τη ράχη της μύτης του με τον δείκτη και τον αντίχειρα. «Έτσι πρέπει. Οφείλω να επανορθώσω». Δεν αντέδρασε. «Θα χάσουμε κάποιους κριτικούς, ίσως και λίγους από τους καλεσμένους, όχι όμως τόσους ώστε να κάνουν σημαντική δια­ φορά. Είμαι σίγουρος ότι προλαβαίνουμε προτού το πρόγραμ­ μα δημοσιευτεί στον Τύπο. Θα ξαναφτιάξουμε το εξώφυλλο βάζοντας τη σύνθεση με τον καναπέ της Σαντέλ». «Όλα αυτά θα ήταν πολύ ευκολότερα τρεις εβδομάδες πριν». «Το ξέρω. Το ξέρω. Όμως ακόμη δεν είναι πολύ αργά. Θα μιλήσω με τον Τύπο και θα βεβαιωθώ ότι δεν θα το κάνουν μεγάλο θέμα, εξηγώντας τους πως δεν θέλουμε να τον τρομά­ ξουμε για τα καλά».