Σκοτεινός κήπος

28 T A N A F R E N C H «Αλήθεια;» «Σ’ το υπόσχομαι». Ο Τίρναν πήρε μια βαθιά, τρεμουλιαστή ανάσα. «Οκέι. Οκέι. Ουάου! Πήρα μια τρομάρα». Σηκώθηκε και επιθεώρησε τον πίνακα, χτυπώντας ανάλαφρα το πάνω μέρος του σαν να παρηγορούσε τρομαγμένο ζώο. «Είναι καλοί» είπε. «Είναι, δεν είναι;» «Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις; Φτιάξε κι άλλες φωτιές. Κάνε μια σειρά απ’ αυτές». Τα μάτια του Τίρναν φωτίστηκαν. «Θα μπορούσα» είπε. «Δεν είναι κακή ιδέα. Ξέρεις, από τη στιγμή που στήνεται η πυρά μέχρι και τη φάση που γίνεται στάχτες, την αυγή». Γύρισε στο γραφείο ψάχνοντας μολύβι και χαρτί, έχοντας ήδη ξεχάσει το όλο περιστατικό. Τον άφησα στην ησυχία του. Ύστερα απ’ αυτόν τον μικρό κλυδωνισμό, η οργάνωση της έκθεσης κύλησε ομαλά, φέρνοντάς μας όλο και πιο κοντά στην ημέρα των εγκαινίων. Ο Τίρναν δούλευε πυρετωδώς τη σειρά με τις φωτιές του Λαμόγιου, σε σημείο που δεν νομίζω ότι κοιμόταν πάνω από δυο τρεις ώρες κάθε βράδυ. Βέβαια, ακό­ μα κι αν κάποιος παρατηρούσε το θολωμένο μάτι του και τα συνεχή χασμουρητά του, δεν θα είχε λόγο να τα συνδέσει με τους πίνακες τους οποίους κουβαλούσε με θριαμβευτική τα­ κτικότητα. Μετέτρεψα την ανωνυμία του Λαμόγιου σε αίνιγμα τύπου Μπάνκσι,* με πολλούς ψεύτικους λογαριασμούς στο Twitter να θέτουν το ερώτημα, στην ημιαγράμματη συνθημα­ τική γλώσσα των γραπτών μηνυμάτων, αν ήταν ο γείτονας από το κάτω διαμέρισμα που είχε μαχαιρώσει κάποτε τον Μίξι, * Banksy: γνωστός βρετανός καλλιτέχνης του γκράφιτι, πολιτικός ακτι­ βιστής και σκηνοθέτης ταινιών, ανεπιβεβαίωτης ακόμη ταυτότητας. (Σ.τ.Ε.)