Σκοτεινός κήπος

22 T A N A F R E N C H τόσο φυσιολογικό ). Στην πορεία θυμήθηκα αρκετά, ενώ μάζε­ ψα και ό,τι μπορούσα από τις αναμνήσεις του Σον και του Ντεκ, ανασυνθέτοντας με κόπο τη νύχτα σαν μια παλιά νωπογραφία με προσεκτικά χρησιμοποιημένα σπαράγματα και εμπειρικές αισθητικές παρεμβάσεις, όμως πώς θα μπορούσα να ξέρω με σιγουριά τι είχε συμβεί στα κενά; Μήπως σκούντησα κανέναν στο μπαρ; Μήπως μιλούσα πολύ δυνατά, πετώντας στον έβδο­ μο ουρανό μέσα στη φούσκα της ευφορίας μου, ή μήπως άπλω­ σα το χέρι μου με επεκτατική διάθεση στην μπίρα κάποιου άλλου; Μήπως σε κάποια γωνιά γρύλιζε με οργή απαρατήρη­ τος ο φουσκωτός πρώην της μελαχρινής; Ποτέ δεν θεωρούσα τον εαυτό μου άνθρωπο που πάει γυρεύοντας για μπελάδες, όμως πλέον όλα τα ενδεχόμενα ήταν ανοιχτά. Μακριές χρυσαφιές δέσμες φωτός πάνω στο σκούρο ξύλο. Ένα κορίτσι με χαλαρό κόκκινο βελούδινο μπερέ γερμένο πάνω στην μπάρα όταν ήρθε η σειρά μου να πάω για ποτά, να μιλάει με τον μπάρμαν για κάποια συναυλία – προφορά Ανατολικής Ευρώπης, καρποί εύκαμπτοι σαν χορεύτριας. Ένα ποδοπατημένο φυλλάδιο στο πάτωμα, πράσινο και κίτρινο, με το ψευδο-ναΐφ σκίτσο μιας σαύρας που δάγκωνε την ουρά της. Πλύσιμο χεριών στις τουαλέτες, μυρωδιά χλωρίνης, πα­ γωμένος αέρας. Θυμάμαι το κινητό μου να βουίζει εν μέσω μιας ξεκαρδι­ στικής λογομαχίας για το κατά πόσο το επόμενο Star Wars θα ήταν, αναπόφευκτα, χειρότερο από το τελευταίο, σύμφωνα με έναν σύνθετο αλγόριθμο που είχε σκεφτεί ο Ντεκ. Έσπευσα να το πιάσω –σκέφτηκα ότι ίσως είχε σχέση με τα όσα είχαν συμ­ βεί στη δουλειά, ο Ρίτσαρντ που ήθελε ενημέρωση ή ίσως ο Τίρναν που επιτέλους είχε αποφασίσει ν’ απαντήσει στις κλή­ σεις μου–, τελικά όμως ήταν απλώς μια ειδοποίηση στο Facebook για ένα πάρτι γενεθλίων. «Τι τρέχει;» θέλησε να μάθει ο Σον, υψώνοντας τα φρύδια