Σκοτεινός κήπος

19 Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Σ Κ Η Π Ο Σ μια μεσαίου μεγέθους αλλά αρκετά υψηλού κύρους γκαλερί του κέντρου, μερικά στενάκια πιο πέρα από την οδό Γκράφτον. Δεν ήταν αυτό ακριβώς που είχα κατά νου όταν τέλειωσα το πανεπιστήμιο. Στόχευα σε κάποια από τις μεγάλες εταιρείες δημοσίων σχέσεων και πήγα στη συνέντευξη μόνο και μόνο για εξάσκηση. Όταν όμως βρέθηκα εκεί, ανακάλυψα ότι μου άρεσε ο χώρος, το ψηλοτάβανο, ελάχιστα ανακαινισμένο γεωργιανό οίκημα με τις περίεργες κλίσεις των πατωμάτων του, αλλά και ο Ρίτσαρντ, ο ιδιοκτήτης, που με κοιτούσε μέσα από τα στρα­ βά γυαλάκια του και ρωτούσε να μάθει τους αγαπημένους μου ιρλανδούς καλλιτέχνες (ευτυχώς, είχα προετοιμαστεί για τη συνέντευξη και μπορούσα να δώσω απαντήσεις που να μισο­ βγάζουν νόημα, οπότε είχαμε μια μακρά συζήτηση για τον Λούι λε Μπρόκι,* την Πόλιν Μπιούικ** και διάφορους άλλους τους οποίους μόλις που είχα ακουστά προηγουμένως). Επίσης, μου άρεσε η ιδέα να έχω ελευθερία κινήσεων. Σε μια μεγάλη εται­ ρεία θα περνούσα τα πρώτα χρόνια στριμωγμένος μπροστά σ’ έναν υπολογιστή, να ποτίζω και να κλαδεύω υπάκουα τις ιδέες κάποιου άλλου για θαυμάσιες καμπάνιες στα σόσιαλ μίντια και να αμφιταλαντεύομαι αν θα έπρεπε να διαγράψω τα ρα­ τσιστικά σχόλια για κάποια κρακεράκια με απαίσια νέα γεύ­ ση ή να τ’ αφήσω για να γίνει ντόρος. Στην γκαλερί, αντίθετα, είχα τη δυνατότητα να δοκιμάσω ό,τι ήθελα και να μπαλώσω αναπόφευκτα τα λάθη του πρωτάρη μόνος μου, χωρίς να έχω κάποιον πάνω απ’ το κεφάλι μου. Ο Ρίτσαρντ δεν ήταν και πολύ σίγουρος τι είναι το Twitter, παρόλο που ήξερε ότι έπρε* Louis le Brocquy (10/11/1916-25/4/2012): ιρλανδός ζωγράφος, ο μόνος που είδε ενόσω ακόμη βρισκόταν εν ζωή έργα του να συμπεριλαμβά­ νονται στη μόνιμη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης της Ιρλανδίας. (Σ.τ.Μ.) ** Pauline Bewick (4 Σεπτεμβρίου 1935): ιρλανδή καλλιτέχνιδα. (Σ.τ.Μ.)