Σκοτεινά Βάθη

Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Α Β Α Θ Η 21 καρέκλα. Κοίταξε έξω από το παράθυρο, είδε το κόκκινο εσπε­ ρινό φως που άναβε αγάλια αγάλια τον ουρανό. Παρά τον εύθυ­ μο τόνο της Αλεξάντρας κατάλαβε πόσο ανυπόμονα περίμενε την απάντησή του. «Μια χαρά φαίνονταν όλα» της αποκρίθηκε. «Τίποτα το πε­ ρίεργο». Πέρασε το χέρι του από τα σκούρα, άγρια μαλλιά του, το έφερε στα γένια και ολοκλήρωσε την κίνηση με κάνα δυο στοχα­ στικά πιασίματα του πιγουνιού. Μετά κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι. «Δεν νομίζω ότι πρέπει ν’ ανησυχούμε άλλο». Η φωνή του ήταν σταθερή, σαν να είχε αποφασίσει ότι έτσι ήταν τώρα. «Πι­ στεύω πραγματικά ότι τελείωσε». Η Αλεξάντρα σήκωσε το ποτήρι και τα χείλη της βυθίστηκαν στον αφρό. «Ας το ελπίσουμε» είπε εκείνη. «Ας το ελπίσουμε».