Σκοτεινά Βάθη

S U S A N N E J A N S S O N 20 «Ξέρεις τι έχουμε πει» έκανε η Αλεξάντρα, η οποία είχε πολύ περισσότερες αρχές σχετικά με την ανατροφή παιδιών απ’ όσες άντεχε να έχει ο Μάρτιν. «Μου το έδωσε ένας θείος». «Μα μόνο τα Σάββατα επιτρέπεται να τρώμε καραμέλες». «Και πότε είναι Σάββατο;» «Όχι αύριο, αλλά την επόμενη μέρα». «Μα τότε θα έχει τελειώσει το κουτί» έκανε ο Άνταμ θριαμ­ βευτικά. Συνοφρυώθηκε και κοίταξε κάτω στην αδελφή του που είχε αποκοιμηθεί στο στήθος της Αλεξάντρας, με μια σχεδόν διά­ φανη κρούστα γάλακτος στα λεπτά χείλη της. «Η Νέλι κοιμάται» έκανε και της ζούληξε το μάγουλο. «Ναι, έχεις δίκιο» ψιθύρισε η Αλεξάντρα. «Μην την ξυπνάς όμως». Σηκώθηκε και μετέφερε την κόρη της στην παλιά κούνια που ήταν στη μία γωνία της κουζίνας. Εκεί είχε κοιμηθεί και ο πατέ­ ρας του Μάρτιν μικρός, όπως και ο Μάρτιν μετά. Εκείνη πήγε ξανά στον Άνταμ και τον κάθισε στα γόνατά της. Ο Μάρτιν έσκυψε και τη φίλησε στο στόμα. «Πώς πήγε;» τον ρώτησε η Αλεξάντρα. Ο Μάρτιν μπόρεσε ν’ ακούσει το άγχος στον τόνο της φωνής της. Πήγε στο ψυγείο. «Θέλεις μια μπίρα;» «Ευχαρίστως» απάντησε η Αλεξάντρα παίρνοντας μια αθώα έκφραση στο πρόσωπο. «Είπαν στην τηλεόραση ότι η μπίρα είναι καλή όταν θηλάζεις». «Σοβαρά;» έκανε έκπληκτος ο Μάρτιν. «Δεν ξέρω, μπορεί βέβαια να μην κατάλαβα καλά» είπε η Αλεξάντρα και συνέχισε να διατηρεί την αθώα έκφραση. Ο Μάρτιν γέμισε δύο μεγάλα ποτήρια με μαύρη μπίρα Porter, άφησε το ένα στο τραπέζι μπροστά της και κάθισε στην απέναντι