ΣΚΟΡΠΙΑ κείμενα για συγγραφείς και βιβλία

Σ Κ Ο Ρ Π Ι Α 16 «Καημένη Σκόντα! Μπορούσες και τώρα να τη δεις, ένας σωρός παλιοσίδερα, στο πίσω μέρος του μαγαζιού». Η μικρή Σκόντα που ολοένα βυθιζόταν βαθύτερα στα συμφέροντα της βιοτεχνίας υαλικών ήρθε ο καιρός να γίνει ένας σωρός πα­ λιοσίδερα κι ένα από τα δάκρυα στα ματόκλαδα του αναγνώ­ στη είναι για τη μικρή αυτή πρωταγωνίστρια. Αν αναρωτιέστε πώς και γιατί ο συγγραφέας διάλεξε αυτήν και όχι κάποιαν άλλη, η απάντηση υπάρχει μέσα στη μικρή του μπαλάντα για τον κόσμο της Αριστεράς, στη σελίδα 165: «Ήταν λίγος καιρός πριν το γάμο της, όταν πρώτος ο πατέρας της έριξε την ιδέα. Χωρίς αυτοκίνητο, έλεγε, είναι σαν να περπατάς δίχως πόδια. Έβαλαν κάτω τα πράγματα και τα ζύγισαν. Έμειναν λίγο καιρό σκεφτικοί πάνω στα φολκσβά­ γκεν –αυτοκίνητα του λαού, αυτό ήταν το όνομά τους– φλέρ­ ταραν ένα διάστημα με την ιδέα ενός Μόσκοβιτς, στο τέλος ο κλήρος έπεσε στα τσεχοσλοβάκικα, τα Σκόντα. Κι ας μας πούνε ρεφορμιστές έλεγε γελώντας ο γέρο Αργυρός». Στο τελευταίο βιβλίο του Κουμανταρέα, στη Φανέλα με το εννιά (1986) , μπορεί τα αυτοκίνητα να είναι πανταχού παρό­ ντα αλλά δεν πρωταγωνιστούν. Υπάρχει βέβαια ένα Μίνι Κούπερ βυσσινί, το αυτοκίνητο του Ριμπά κι η παραλία του Βόλου που ξεμακραίνει, οι αλυκές κι η σκόνη που σηκώνουν πίσω τους οι τροχοί. Γρήγορα γρήγορα όμως η Μαίρη βάζει ραδιόφωνο κι αμέσως μετά αρχίζουν να μαλώνουν. Ο αρι­ στερός εξτρέμ, ο Ριμπάς, θέλει κλαρίνα, η Μαίρη ντίσκο και στο πίσω κάθισμα, δίπλα στον Μπιλ, η Βάνα λουφάζει. Υπάρ­ χει κι η γαλάζιαΜπε-εμ-βε του βετεράνου Γαλάντη που αστρα­ ποβολάει, αλλά αν δεν θα ξανασυναντήσουμε ποτέ πια τη