Σκληρό καλοκαίρι

Σ Κ Λ Η Ρ Ο Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι 21 λον θα τα έλεγε στον βρόντο, ο επιβάτης της καθόταν με το κεφάλι πεσμένο στο στήθος σαν να είχε αποκοιμηθεί. Το ταξίδι συνεχίστηκε στη σιωπή. Σύντομα είχαν περάσει στην άλλη πλευρά της Ε4 και κατευθύνονταν προς το κέντρο της πόλης που ήταν λίγο πολύ ερημικό. Οι πελάτες της μεγάλης επιχείρησης επίπλων σπάνια πήγαιναν στο αρχικό κέντρο της πόλης που τα έβγαζε όπως όπως πέρα στην άλλη πλευρά της μεγάλης ευρωπαϊκής αρτηρίας, η οποία από ορισμένες από- ψεις αποτελούσε και μια διαχωριστική γραμμή για τα σύνορα με τη Φινλανδία, μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα παραπέρα. Έστριψε αριστερά στο κόκκινο διώροφο κτίριο όπου είχε τα γραφεία της η Χαπαρανταμπλάντετ , η τοπική εφημερίδα που έβγαινε τώρα πια μόνο δύο φορές την εβδομάδα, και έστριψε ξανά για να βρεθεί στο μάλλον ανώνυμο επίμηκες τριώροφο κτίριο από κίτρινο τούβλο, το οποίο μοιραζόταν η αστυνομία με την Εφορία και το Ασφαλιστικό Ταμείο. Στο γκαράζ πάρκαρε σε μία από τις δύο θέσεις που υπήρ- χαν, βγήκε από το αυτοκίνητο, έσκυψε μέσα στο πίσω κάθισμα και ξύπνησε τραντάζοντας τον άντρα που καθόταν εκεί. Με κάμποσο κόπο εκείνος βγήκε από το αυτοκίνητο και χωρίς να χρειαστεί να του δείξει εκείνη τον δρόμο, πήγε προς την πόρτα που οδηγούσε στα κρατητήρια. Ξαφνικά σταμάτησε, έβαλε το ένα χέρι του στο καπό, στέναξε. Η Χάνα έφτασε δίπλα του για να προλάβει ν’ αντικρίσει το κενό βλέμμα του όταν εκείνος στράφηκε προς το μέρος της. Χωρίς την παραμικρή προειδο- ποίηση ένας καταρράκτης ξερατών την πέτυχε ακριβώς κάτω από το σαγόνι, αισθάνθηκε τον ζεστό εμετό να διαποτίζει το ύφασμα καθώς κυλούσε μπροστά στο πουκάμισό της. Η δυσω- δία επιτέθηκε μεμιάς στα ρουθούνια της. «Μπα, που να πάρει ο διάβολος!» Κατάφερε να κάνει ένα βήμα στο πλάι για ν’ αποφύγει τον