Η σκιά του κυνηγού

G EORG E R . R . MA R T I N , GA RDNE R DOZO I S & DAN I E L A B R AHAM 26 λο. Ασύλληπτα μεγάλο . Η επικοινωνία με την ταχύτητα του φωτός ήταν τόσο αργή, που δεν ήταν καν επικοινωνία. Η δια­ κυβέρνηση ήταν αδύνατη. Ο νόμος ως έννοια, πέρα από τα στενά τοπικά όρια επιβολής του, ήταν απλώς ένα αστείο. Τα ακριτικά φυλάκια της Εμπορικής Συμμαχίας στην οποία η ανθρωπότητα είχε «πεισθεί» από τα Ασημένια Ινάι να συμμε­ τάσχει (με την ίδια λογική που τα πολεμικά αεροπλάνα του Ναύαρχου Πέρι είχαν «πείσει» την Ιαπωνία να ανοίξει τα σύ­ νορά της στο εμπόριο) ήταν τόσο διάσπαρτα και απομακρυ­ σμένα, που μερικά απ’ αυτά έχαναν επαφή επί γενεές, ενώ άλλα χάνονταν και ξεχνιούνταν ή έμπαιναν στο πρόγραμμα «θεμάτων προς αντιμετώπιση» κάποιου γραφειοκράτη, προ­ κειμένου να αντιμετωπιστούν σε κάποια από τις επόμενες γενεές, από κάποιον άλλον γραφειοκράτη που δεν είχε γεννη­ θεί ακόμη. Η επιβολή κυριαρχίας –πόσο μάλλον συνοχής– σε αυτή την αχανή απεραντοσύνη της Νύχτας έμοιαζε εφικτή μόνο με την επαρχιώτικη στενομυαλιά που σου επιβάλλει η θεώρηση του σύμπαντος από τον πάτο ενός βαρυτικού πηγαδιού. Με το που έβγαινες ψηλά στ’ αστέρια, έβλεπες πώς είχαν τα πράγματα. Καμία συμπαντική φυλή δεν είχε μπορέσει να υπερβεί την απόσταση, γι’ αυτό είχαν μοχθήσει και καταφέρει να υπερβούν τον χρόνο. Και έτσι μπόρεσε και η ανθρωπότητα να βρει επι­ τέλους κι αυτή μια γωνίτσα στο πυκνοκατοικημένο, χαοτικό σκοτάδι του σύμπαντος. Τα Ινάι και τα Τούρου είδαν την καταστροφή που είχε επιφέρει η φυλή των ανθρώπων στο δικό της περιβάλλον, την εγγενή τάση των ανθρώπων για αλ­ λαγή και έλεγχο αλλά και την ακραία ανικανότητά τους να προβλέψουν τις συνέπειες, και το θεώρησαν μάλλον πλεονέ