Η σκιά του κυνηγού

G EORG E R . R . MA R T I N , GA RDNE R DOZO I S & DAN I E L A B R AHAM 24 λιότερα από άλλα. Δεν τον ενοχλούσαν · αντιθέτως, του άρεσαν. Τον έκαναν να φαίνεται δυνατός. Σκληρός άντρας. Όταν βγήκε από το ντους, είδε την Έλενα να στέκεται στο πίσω παράθυρο με τα χέρια σταυρωμένα κάτω από το στήθος της. Όταν στράφηκε προς το μέρος του, ο Ραμόν ήταν προε­ τοιμασμένος να δεχτεί τα πυρά της οργής της. Αντί γι’ αυτό, τα χείλη της ήταν σουφρωμένα σαν μπουμπουκάκι ροζ τρια­ νταφυλλιάς, τα μάτια της ορθάνοιχτα και μεγάλα. Και η φωνή της σαν μικρού κοριτσιού · ακόμα χειρότερα, σαν γυναίκας που παριστάνει το κοριτσάκι. «Φοβήθηκα για σένα» του είπε. «Ποτέ να μη φοβάσαι» είπε ο Ραμόν. «Είμαι σκληρόπετσος». «Μα είσαι μόνος σου» είπε ηΈλενα. «Τον ΤομάςΜαρτίνες τον σκότωσαν οχτώ άντρες. Έπεσαν πάνω του όπως έβγαινε από το σπίτι της φιλενάδας του και…» «Ο Τομάς ήταν φλώρος» είπε ο Ραμόν με μια περιφρονη­ τική κίνηση του χεριού, σαν να έλεγε πως ένας αληθινός άντρας πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του και τους οχτώ μπράβους που έχει στείλει κάποιος για να τον καθαρίσουν. Τα χείλη της Έλενα σχημάτισαν ένα χαμόγελο κι ύστερα άρχισε να βαδίζει προς το μέρος του προβάλλοντας τους γοφούς της σε κάθε βήμα, σαν να ερχόταν το πράμα της προς το μέρος του και το υπόλοιπο κορμί της απλώς να ακολουθούσε. Θα μπορούσε να είχε συμβεί το ανάποδο, σίγουρα. Το ίδιο άνετα θα μπορούσαν να περάσουν κι αυτή τη νύχτα όπως πάρα πολ­ λές άλλες, βρίζοντας και κατηγορώντας ο ένας τον άλλον, πε­ τώντας πράγματα, και στο τέλος να έρθουν στα χέρια. Αλλά και πάλι θα κατέληγαν στο κρεβάτι, και ο Ραμόν, με τόση κούραση που είχε, χάρηκε πραγματικά που απόψε τουλάχιστον