Η σκιά του κυνηγού

G EORG E R . R . MA R T I N , GA RDNE R DOZO I S & DAN I E L A B R AHAM 22 Μια οικογένεια τάπανος –μικρά αμφίβια που έμοιαζαν με ρακούν, αλλά με λέπια σαν αγκάθια σκαντζόχοιρου– βγήκαν από το νερό, περιεργάστηκαν τον Ραμόν με τα μαύρα γυαλι­ στερά μάτια τους και πήραν τον δρόμο προς την πλατεία, όπου θα έψαχναν για τροφή στα πεταμένα αποφάγια και στα σκου­ πίδια της μέρας. Ο Ραμόν τα παρακολούθησε να περνάνε, αφήνοντας πίσω τους στιλπνά μαύρα ίχνη νερού από το κα­ νάλι, κι ύστερα αναστέναξε, στηρίχτηκε στα χέρια του και σηκώθηκε. Το διαμέρισμα της Έλενα ήταν κάπου μέσα στον λαβύριν­ θο των στενών γύρω από το Παλάτι του Κυβερνήτη. Στο ισό­ γειο στεγαζόταν ένα κρεοπωλείο και ο αέρας που έμπαινε από το πίσω παράθυρο συχνά βρομούσε χαλασμένα εντόσθια. Ο Ραμόν σκέφτηκε να πάει να κοιμηθεί στο βαν του, αλλά ένιω­ θε βρόμικος και εξαντλημένος. Ήθελε ένα ντους, μια μπίρα και κάτι να βάλει στο στομάχι του για να πάψει να γουργου­ ρίζει. Ανέβηκε αργά τη σκάλα προσπαθώντας να μην ακουστεί, αλλά τα παράθυρα της Έλενα ήταν φωτισμένα. Ένα διαστη­ μικό λεωφορείο απογειωνόταν από το κοσμοδρόμιο πέρα μα­ κριά στον βορρά, με τα μπλε και κόκκινα φώτα πορείας του να λάμπουν ζωηρά καθώς ανέβαινε προς τα αστέρια. Ο Ραμόν προσπάθησε να συγχρονίσει το άνοιγμα και το τρίξιμο της πόρτας με το μπουμπουνητό της απογείωσης του διαστημικού λεωφορείου. Αποδείχτηκε μάταιο. «Πού σκατά ήσουν;» του φώναξε η Έλενα με το που μπήκε. Φορούσε λεπτό βαμβακερό φουστάνι που είχε έναν λεκέ στο μανίκι. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα πίσω, σε έναν κότσο πιο μαύρο κι από τον ουρανό. Έδειχνε τα δόντια της, με θυμό, τόσο που το στόμα της ήταν σχεδόν τετράγωνο. Ο Ραμόν