Σινέ Λαύκος

18 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΑΤΑΣ Στο μουσείο-νοσοκομείο μόνο αν τραβήξεις τα σω- ληνάκια, γυρίσεις τους διακόπτες, έχεις ελπίδα ο ρόγχος των πινάκων να γίνει σιωπή… για να τους απολαύσεις αυθεντικά… Η σιωπή είναι το ωραιότερο τραγούδι… το χειρότερο, αν έχεις κολλήσει και ιδρυ- ματοποιηθείς, ο ρόγχος του διπλανού σου, γιατί τον δικό σου ρόγχο δεν τον ακούς. Το λεωφορείο περνούσε από τις στάσεις των χωριών και οικισμών χωρίς να σταματά. Θα μπορούσες να υποθέσεις ότι ήταν ερημικά, αν δεν έβλεπες κάποιες φιγούρες σκοτεινές με τσιγάρο κολλημένο στο στόμα να σε κοιτάνε. Στην ύπαιθρο η λέξη ποιότητα δεν χρειάζεται. Οι άνθρωποι είναι αγροίκοι, βρόμικοι, τα χνότα τους μυρίζουν σκόρδο, οινόπνευμα, και στα δόντια που ξέμειναν η τερηδόνα κάνει γιορτή! Τα ρούχα τους σχηματίζουν χρωματικές αποχρώσεις που δύσκολα μπορεί να επιτύχει ταλαντούχος ενδυ- ματολόγος. Ο Αντώνης Φωκάς, ενδυματολόγος του Εθνικού Θεάτρου στις δεκαετίες 1950-60, πειραματι- ζόταν στα κουστούμια αρχαίας τραγωδίας με φυσικά χρώματα από χώμα, καρπούς, λουλούδια, για να επι- τύχει τη μοναδική απόχρωση.